Klagen over een douche?! Dan verdien je een regenbui. [Chiang Mai]

Welke dag is het vandaag?! Ik heb geen benul meer van de tijd. En eigenlijk interesseert dat me ook helemaal niet. Ik ben op vakantie. Lekker hoor! M’n buikje rond gegeten tijdens een traditioneel Thais diner en show en nu behoorlijk vermoeid op mijn nieuwe kamer in Chiang Mai. Dit keer heb ik 2 ruime twijfelaars op mijn kamer, dus je hoort mij niet klagen! 🙂

Vanmorgen hoefde ik gelukkig niet wakker te worden, want ik was het al 😐 . Ik heb mijn ogen wel dicht gehad in de trein vannacht, maar van slapen is het helaas niet gekomen. Dat is jammer, want het bedje lag prima en het uitzicht was fenomenaal, dus geen enkele reden om geen slaap te vatten.

Het nieuwe fenomeen ’trainlag’ is geboren, omdat we allemaal wat moeite hebben met ons slaapritme en na ons zelf meegenomen ontbijt (wat ik lekker in mijn ‘bedje’ verorber) stappen we uit in Chiang Mai, Noord-Thailand. En er is een nieuwe gids! 🙂 Hij heet Chan en hij is tof! 🙂 Uiteraard lacht hij veel, want iedereen in Thailand lacht veel. Het weer is hier anders dan in Zuid-Thailand: we houden het vochtige, drukkende, warme weer. De zon wordt ingeruild voor regen, zeker als we na een busreisje naar 1073 meter aankomen bij de Wat Phrathat Doi Suthep (Tempel geschonken door Phrathat op de berg Doi Suthep). De tempel kijkt uit over Chiang Mai, waar wij vandaag niets van zien door de enorme regen, maar ach: na dagen van zonneschijn hoor je mij niet klagen…

Eerst een trap van 300 treden omhoog om bij de tempel te komen, dat voelt al bijzonder.

Bij de tempel moeten onze schoenen uit (gelukkig heb ik slippers aan, dus natte voeten heb ik toch al) en ik sla een omslagdoek om. Het heeft eigenlijk wel wat, jezelf drijfnat laten regenen. Voelt een beetje alsof al je zonden van je af regenen. En de Thaise regen is niet te vergelijken met de Nederlandse. Grotere druppels (dus effectiever nat word je) en geen koude wind, dus je bent niet gelijk door-en-door koud. Dat duurt gewoon wat langer 😉 Na de trein klagen we her en der wat dat we niet konden douchen en nog niet de hotelkamer in kunnen, dus we krijgen wat we verdienen: wij wilden water, dan krijg je een douche!

Ik laat me zegenen in een van de tempels door een monnik (te herkennen aan hun oranje gewaad en slippers). Wij vrouwen mogen niet naast ze zitten en je voeten laten zien mag absoluut niet. Ik krijg een gezegend touwtje om gebonden nadat ik bij deze man gebeden heb en ga de regen weer in. Best bijzonder. Chan vertelt een verhaal over het verschil tussen de mensen in Zuid-Thailand en in Noord-Thailand en ook over de manier waarop ze boeddha afbeelden. Later die dag zien we het verschil zelf ook heel duidelijk in de manier waarop mensen leven. Chan kan heel levendig vertellen wat het boedisme voor hem inhoudt; het zit in je hart. Het gaat niet om goed of fout, maar om wat je in je hart voelt en daar zitten de keuzes die je maakt en zit je hemel of hel. Je hoeft niet een precies bedrag te doneren, maar je mag geven wat je wilt, of dat nu 1 baht of 1000 baht is, het maakt geen verschil. Als je het maar vanuit je hart doet.

Wat later gaan we als verzopen katjes de bus weer in en nu toch lekker richting hotel (misschien zijn de kamers eerder klaar?! 😀 ). Daar arriveren we om 10:09 (ja, je hebt nog eens wat aan je ochtend als je zo belachelijk vroeg op staat iedere dag…)

De hotelkamers zijn klaar en aangekomen in de mijne (503) ga ik eerst eens een lekker badje voor mezelf maken. Lekker even die koude, natte kleren uit (ik was al een uur doorweekt). Het water is nog veeeeul te warm, dus uiteindelijk moet er wat koud bij en daar lig ik dan. In Thailand in een heerlijk bad en ik…… val in slaap :S . Dat probeer ik vervolgens 4x hardnekkig te voorkomen, waarna ik het bad voor alle veiligheid maar leeg laat lopen en op m’n bed een powernap doe. Daar kan ik wel aan wennen, aan zo’n powernap!

Niet geheel uitgeslapen ga ik vervolgens met Dimphy, Nick, Jonie en Dennis op pad voor lunch. We belanden bij KFC “Wat de boer niet kent…” haha nee dat gaat totaal niet voor ons op, want we hebben echt al enorm veel Thais gegeten de laatste dagen, maar willen nu echt even iets westers, iets simpels, gewoon simpele, vieze, ongezonde, vette junkfood; waar geen enkele zinvolle voedingsstof voor ons in zit en dat is….. best te doen! Vervolgens lopen we verder en ik koop voor EUR 27,00 (1000 baht) een Lowe Alpine rugzak (tja, dat krijg je ervan als je iets van Vietnam niet naar Nederland, maar slechts naar je buurland hoeft te exporteren). Hij is keimooi paars! Me like! We hebben een fijn gesprek over Chiang Mai. De stad telt zo’n 350.000 inwoners. Het is een grote stad, maar het oogt zó anders dan Bangkok: rustiger, schoner, degelijker, maar ik durf het nog niet aan om op straat te eten. Oversteken is een kwestie van gewoon gaan en ervan uit gaan dat de auto’s stoppen. Echt wat voor mij dus, als toch al niet zo bedachtzaam persoon. Tot nu toe gaat het goed, heb nog geen ernstige verwondingen opgelopen, dus we houden het nog maar even vol. 😉 . Verkeerslichten voor voetgangers zijn er niet namelijk. En waarom zou je ook in een land zo zonder regels. Het werkt klaarblijkelijk voor deze mensen en ook hier weer lijken ze gelukkig. Ze zijn minder opdringerig en het eten waar we langs komen ruikt zelfs naar eten! Dat is al heel wat. De lucht van de markt in Bangkok heb ik nog niet gelokaliseerd.

Ik zou uiteraard geen echte vrouw zijn als ik vervolgens in de shopping mall niet 2 broeken, 4 jurken, 1 korte broek, 1 trui en 2 vestjes koop, dus koop ik het toch maar ;). Kost hier toch geen drol en de mensen hier hebben ongeveer hetzelfde figuur als ik: redelijk van boven, smalle taille en bredere heupen. Komt dat even goed uit voor de Thaise economie (of slecht als je het bekijkt vanaf het oogpunt van mijn portemonnee) . Ik denk dat ik bij elkaar nog geen EUR 20,00 kwijt ben, dus ik kan ’t wel lijen. De mannen zijn al dat geshop inmiddels wel beu en dus gaan we terug naar het hotel. Ik test het lichtknopje, werkt niet, andere lichtknopje, werkt ook niet. Ach, zien we vanavond wel…

En ik ontdek: de laundry service! Wat fantastisch! Je kunt hier gewoon je kleren brengen en ze wassen, drogen en strijken het voor je. Vervolgens plastificeren ze de hele meuk en krijg je het terug! Strijken doe ik thuis niet eens, dus dat is mooi meegenomen om eens te proberen hoe gestreken kleren voelen ;). Omdat je je kleren hier maximaal 1 (of een halve) dag aan kunt, zijn al mijn korte broekjes inmiddels op. De wasservice komt dus precies op tijd. En weet je wat ik over een week in het strandhotel gewoon doe? Al mn zooi naar die service, gaat het gewoon schoon mee naar huis. Ik kan geen enkele manier bedenken om relaxter naar huis te gaan met de gedachte dat ik in ieder geval niet hoef te wassen, drogen, opvouwen, (strijken) 😉

Vanavond staat het Kantoken diner optioneel op het programma en inmiddels is bekend dat ik zowat aan alle excursies mee doe, dus uiteraard ook hieraan. Gerard (van familie uit Ijsselstein) en ik komen vast te zitten in een lift (licht uit, lift valt stil) , maar gelukkig eindigt het niet in een Entrapment-scenario. Bij vedieping 2 stappen we uit en lopen we verder met de trap. Samen met Hans, Esta, Clive, Zabida, Gerard, Annie, Martijn en Susan gaan we naar het diner, waar we naast eten ook wat lokale dansen, mesvasthoudkunsten en plaatselijke tradities te zien krijgen. Uiteraard is alles hier toeristisch, dus we kunnen natuurlijk ook een foto kopen. En zeker weten heb ik 100 baht over voor een overbelichte foto die mijn wallen extra goed accentueert. Ach, het is vakantie. Who cares?! Nog even wat mooie traditionele dansjes rond het kampvuur (de ene nog minder speciaal dan de andere) en dan weer terug naar het hotel, waar ik inmiddels op een inventief toetsenbord uitgevonden heb hoe de airco werkt en dat de lampen ook aan gaan. En dat allemaal nadat ik eerst mijn iPhone licht moest gebruiken om uberhaupt iets te zien 😉 .

Nu is het tijd voor mijn dagelijkse schoonheidsslaapje (het zou toch wel heel bizar zijn als ik een keertje 7 of misschien zelfs 8 uur slaap zou halen?). Inderdaad, en daarom is het opstaan morgen gewoon weer lekker vroeg. Jonie, Dennis en ik worden morgen om 8:00 opgehaald om te gaan Zip-linen! Zooooooooveeel zin in!!!! Met een kabelbaan 1,5 kilometer door de jungle heen zoeven. Dat lijkt me zoooooo gaaf! 🙂 Morgen daarover dus meer!

Slaap lekker, mede reisgenootjes. Slaap lekker, Chiang Mai! Slaap lekker over een uurtje of 5, lieve vrienden, familie en lieve lezers uit Nederland.

Droom zacht!