Klusvrouw met 2 linkerhanden in de dop

Ik heb dan misschien een zekere mate van onhandigheid, jullie allen welbekend, maar ik maak ook stappen naar handigheid! Zo heb ik gisteren mijn decoupeerzaagdiploma gehaald en mijn ‘precizieplintenzaagdiploma’. En dat alles zónder mijn vingers of andere ledematen te verliezen. Het enige dat ik er aan overgehouden heb is een schrammetje (van een scherp mes dat uitschoot). En dan natuurlijk de reguliere kluspijntjes, vink maar aan op je bingokaart: rugpijn (van het tillen), 2 enorme bulten op mijn knieën (van het zitten op een harde vloer), bovenbenen (no idea), nek (van het omhoog kijken) en hoofdpijn (te weinig drinken). Kortom, eigenlijk heb ik er een goede bootcampworkout op zitten, maar dan met een positief effect voor het huis.

Laminaat?! Hoezo dan?! De vader van Bas wil graag laminaat in zijn woonkamer en daarom heeft hij Bas gevraagd om dit te komen leggen. Nou is laminaat leggen in je eentje niet heel erg handig, dan wel gezellig en uiteraard ben ik best bereid om mijn 2 linkerhanden beschikbaar te stellen voor wat ogenschijnlijke hulp :). Daarbij heb ik natuurlijk 1,5 jaar geleden ook al veel geklust in mijn eigen huisje. ‘Assistent hamer’, denk ik nog, voorafgaand aan het klusje. Maar zo gemakkelijk kom ik er dit keer niet vanaf.

Net voor we willen beginnen aan ‘het vloertje’ van 30 vierkante meter besluiten we (impulsief als we zijn), toch nog even het plafond mee te pakken. Ach ja, doen we gewoon eventjes… Als je immers je muren en vloer doet, kun je net zo goed je plafond mee pakken voor het totaalpakket. Woonkamer leegtillen (zie hier begin 1 van de rugpijn). Hoppa, uurtje met stok & roller aan de gang en het verschil is 30 jaar aan verkleurd wit. Zweet-zweet-zweet, want tegelijkertijd is het wel even gevoelstemperatuur 25 graden! Even later kunnen we met het Makro-laminaat aan de slag… zo gepiept dachten wij, klik-door-klik-door, maar dat valt een beetje tegen. Opstaande planken, geen klikkend schuifstuk, heel de lengte in zijn geheel tegelijk in moeten klikken omdat je de plank sloopt als je langs de zijkant aantikt. Een crime!!! En telkens als we denken: ‘nu zit ie’, knalt ‘ie er ergens anders uit. En dan hebben we het nog niet eens over de verwarming waar we onderlangs moeten schuiven. Het lijkt een gebed zonder eind en na 2 uur liggen er nog maar 5 rijen… Twee aanslagplankjes liggen inmiddels aan de andere kant van de kamer (die kwamen daar niet al te vriendelijk terecht) en het zweet staat op onze voorhoofden terwijl we elkaar moedeloos aankijken. Voor het humeur ook niet bevorderend dit alles…

Prutlaminaat

Bijna tegelijkertijd zeggen we: ‘dit gaan we niet doen zo verder’. En dus belt Bas’ vader naar de Makro om een klacht in te dienen over de slechte kwaliteit en voor ik het weet zitten we in de auto op weg naar Ikea. 26 woonkamers, banken, Billy’s & Besta’s verder kiezen we een alternatief laminaat. Stelling 32, vak 7 en laden maar, uiteraard volledig ARBO-proof… NOT! (zie hier begin 2 van de rugpijn). Inladen, rijden en aan de gang. Krap 30 minuten later zijn we al verder dan na de eerste 2 uur van het Makro-laminaat. Best lucratief zo. Bas en ik gaan in een moordend tempo (en niet eens door rondvliegende slagijzers). Even later zijn we halverwege en ben ik toch wel benieuwd hoe hij die planken steeds zaagt (een échte doener wil immers álles zelf proberen). En dus sta ik even later met een decoupeerzaag in mijn hand, Bas legt uit hoe het werkt ik en zaag mijn eerste plank doormidden! Arrrrrr! I can do that! Dat voelt goed! 😀

Een Decoupeerzaag

We leggen door en door en de papa van Bas klappert met zijn ogen van ons tempo. Af en toe gooien we er een kwart liter water in om de warmte te weerstaan. Bas maakt elke rij af, ik begin elke nieuwe rij en zo gaan we door zoals een klusteam in ‘Het blok’ op TV het zou doen. Na 3/4 van de woonkamer wordt er een Antiotia-schotel (nó idea, maar het smaakt goed!) besteld en doen we ons tegoed aan de lekkere Turk uit Bergen (het eten dan he 😉 ). Ik voel m’n knieën van de harde vloer, maar we moeten verder en dus wordt het laatste kwart er in geklikt als een malle.

Om 19:55 volgt er traditiegetrouw de laatste plank die beschreven is met tijd en datum (weer zo’n debiele traditie, “voor de bewoners over 80 jaar”, die ik bedacht heb en niemand snapt, maar ik wel, dus boeieeeend! :O ) en hoppa; klik en klaar!
,Het laatste plankje

En net als je denkt: pfiew, klaar! Dan stapt de vader van Bas op een bobbel in het laminaat… en hoe komt die bobbel daar?! Geen idee, maar BOBBELS IN LAMINAAT ZIJN NIET GOED… En bobbels in laminaat kun je niet laten zitten, dat moet je controleren! Het zal toch niet?! En jahoor, er is iets onder het laminaat blijven liggen…. En dat doet mij dan gelijk weer denken aan die cavia-reclame waar men zich afvraagt waar die toch gebleven is. ER ONDERRRRRR. Ach gossie, moetie er weer helemaal uit… Gelukkig is het niet midden in en hoeven er slechts 10! planken verwijderd te worden. Ik ga ermee aan de slag (met mijn handigheidsoog (ahum!) heb ik dat natuurlijk zó voor elkaar 😉 . Even later heb ik de boosdoener er met mijn lange arm onderuit gevist:

 De boosdoener.

En net als je denkt: achterover hangen, bank, bad, bed, massage, chillen…. dan moeten de plinten nog! :O Gelukkig heb ik daar echt verstand van…

… uhhh niet echt…

Voor ik het weet ben ik aan het precisiedecoupeerzagen met de plinten. Dát is nog best een klusje, maar ik weet nu hoe het gevaarlijke zaagapparaat werkt, dus dat moet mij lukken. En buiten het concentratielevel dat inmiddels het niveau van een goudvis bereikt heeft, waardoor ik soms de verkeerde kant van de plint zaag, gaat dit best wel goed. Alle elektriciteitsdraden worden verstopt langs het laminaat en tussen de plint door omhoog. 😀 Ik vind dat ik hier stiekem best goed in ben. Bas is intussen met elektra en aansluiting van lampen bezig; daar houd ik me toch nog maar even niet mee bezig.

Bas vindt dat ik klus als mijn moeder haha en dat kan alleen maar een compliment zijn, gezien het feit dat mijn moeder kan klussen als een malle, maar dan met twee rechter- en linkerhanden! Die mama van mij is een echte klusgoeroe! 😀

De laatste plint

Rond 21:33 (12 uur later…) zijn we eindelijk met het klusje gereed en ligt de vloer er in, maar ook de meubels moeten nog even naar binnen… en dus is het uiteindelijk pas rond 23:00 dat we richting huis terug vertrekken. Kapot! Au Rug-Au knieën-Au nek. DeurOpen-SchoenenUit-LenzenUit-HoofdpijnPilletje-Dekbed-Kussen-zzzzzzZZzzzZzzzzzzzzZzzzzzZzzZZZzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

En dan het eindresultaat:

Finished!

Trots op dit klusje dat we toch maar mooi geklaard hebben!