Na een ruime dag in Nawalgarh reizen we vandaag door naar Jaipur; de ‘roze’ stad waar RV zelf woont. We moeten ongeveer 2,5 uur in onze airconditioned bus en dat valt dus gelukkig mee. Als we de provincie Shekhawati uitrijden moeten we een soort van tol betalen om van de weg in Rajasthan gebruik te mogen maken. Onze chauffeur, die van van ‘anonymous’ naar ‘Gopal’ gegaan is, betaalt de man de tax en vervolgens volgt een discussie. Het blijkt dat de man achter het tolcabinetje geen geld terug heeft (of wil terug geven) en hij biedt onze chauffeur een rol biscuit aan als wisselgeld. Hahaha, dat kan allemaal gewoon in India LOL. Onze chauffeur kan echter niets met een rol biscuits, want dat aanbod krijgt hij zowat bij iedere grens. De tolmannetjes willen namelijk op die manier wat extra verdienen. Hij accepteert het niet en krijgt toch schoorvoetend zijn geld, waarna we weer door rijden.
‘Coffee-thee-money’
Even later worden we aan de kant gezet door Indiase politie. Wij zijn even bezorgd; hebben we iets verkeerd gedaan? Of reed de chauffeur te hard wellicht? Nee, wat blijkt? De politie heeft zin in een kopje koffie of thee en door onze bus aan de kant te zetten en de man dus te beperken verder te rijden, vragen ze om een kop koffie of thee. Koopt onze chauffeur dat, dan is er verder geen gezeik en kunnen we verder rijden. Natuurlijk wil de beste man dat wij gewoon verder kunnen rijden en dus betaalt hij. Gelukkig is het systeem verder niet corrupt. 😉 . RV noemt het gewoon ‘coffee/theetax’.
We vragen RV hoe je je rijbewijs haalt in India en daarvoor lijkt het een beetje op het Belgisch systeem. Op je 18e zet je een L op de auto, zodat men weet dat je aan het lessen bent. Vervolgens ga je zelf oefenen, met mensen uit de famlie of je huurt een bureau in en zodra je denkt dat je op kunt voor je rijbewijs mag je af rijden. Dan komt er iemand checken en verdien je je rijbewijs. We vragen ons af of er hier ook een theoriebewijs is; immers, het is niet dat er ook maar een verkeersregel is waar men zich aan houdt, maar het blijkt er wel te zijn. Om de borden uit je hoofd te leren, die her en der op de weg staan.
Verderop zien we een hoop mensen op de weg lopen in oranje gewaden. Zij blijken de pelgrims te zijn. Het mooie van de pelgrimages is hier dat deze door verschillende geloven gebeuren. Als de moslims op pelgrimtocht gaan, bieden de hindoes hun drinken, eten & massages aan om ze te steunen en gaan de hindoes op pelgrimage dan gebeurt dit andersom. Prachtig hoe de mensen zij aan zij leven met zo’n verschillend geloof en elkaar helpen.
Ik vertel RV de Nederlandse grap over de koe en duif die elkaar tegenkomen op straat en ‘Roekoe’/’Roeduif’ tegen elkaar zeggen en RV snapt er echt helemaal niets van, maar wij liggen helemaal dubbel omdat de grap zo flauw is. Geloof me, in het Engels deze grap uitleggen is nog veel grappiger of eigenlijk totaal niet grappig zo flauw. En zeker als ik er halverwege mijn uitleg achter kom dat ‘koe’ in het Engels natuurlijk helemaal geen ‘koe’ maar ‘cow’ is en ‘Roecow’ is natuurlijk een heel vreemde uitleg voor het geluid van een duif. Even later blijkt zelfs dat duiven helemaal dit geluid niet maken in India en dus slaat mijn grap helemaal nergens meer op hahaha, maar ach; we hebben er wel lol om met zijn allen.
Als we bijna in Jaipur zijn komen er kinderen bedelen langs onze bus, en hoewel het zielig lijkt zwaai ik enkel, maar geef wederom niets.
Jaipur
Jaipur doet me een beetje denken aan Bangkok, het is druk en chaotisch, maar overal zijn marktjes met groente en fruit. Natuurlijk ook overal vis en vliegen, maar het ziet er iets welvarender uit dan Delhi was. We komen aan bij ons hotelpaleis, wat echt een plaatje is. We hebben een hemelbed zo hoog dat ik er bijna op moet springen en hebben zelfs een zitkamer, een bad en prachtige afgewerkte gewelven/ballekijnen. Het ziet er heel traditioneel uit en heel sfeervol; wat luxer dan het vorige hotel, maar dat had op een zeer andere manier sfeer. In de middag lopen we over de markt naar het city palace. Er worden verse groente, fruit, honingraten, vis, specerijen, en van alles en nog wat gekocht. Het ruikt er een beetje naar de markten in Thailand van vorig jaar; en midden tussen het afval, de rotte vis met vliegen en het geitje dat met zijn hoofd in de doos met limoenen zit, liggen de koeien die er poepen. Die combinatie van geuren is natuurlijk wel heel penetrant, maar ik had me er op ingesteld dat alles zo zou ruiken, dus eigenlijk valt het wel mee. Uiteraard is het wel een gespreksonderwerp. De mensen zijn hier minder opdringerig en we komen langs leuke winkeltjes.
City Palace
In het City Palace, waar we heen gaan, woont de maharadja van Rajasthan, die slechts 18 jaar oud is. Hij is zo jong, omdat zijn grootvader slechts een dochter had. Die dochter kon geen maharadja worden en dus is de oudste zoon van deze dochter nu maharadja geworden. We krijgen een rondleiding van RV door het paleis en zien ook de open plaats voor het paleis, waar vier deuren voor elk seizoen van het jaar staan: de pauw voor het regenseizoen, de lotus voor de winter, de rozen voor de zomer en het gras voor de lente. Je kunt slechts via 1 van deze 4 deuren naar binnen en dit is afhankelijk van welk seizoen het is. Nu het regenseizoen is, kunnen we dus alleen naar binnen via de deur van de pauw. Naast de binnenplaats bekijken we een wapencollectie en een schildercollectie en mogen ook een demo bekijken van plaatselijke schilders die in dit paleis gestimuleerd worden om te schilderen. Bas en ik kopen een prachtig gedetailleerd 6 luik voor thuis met een mooi passe partout, waarmee we tevens de locale schilderopleidingen stimuleren. Winnie en ik laten een prachtige henna-tattoeage zetten over onze linkerhand en onderarm, die er er prachtig uit ziet en in mijn Indiase jurk maakt dat het complete plaatje helemaal af.
Na dit bezoek gaan we richting solar observatory. Een plaats waar de tijd in geheel India goed gezet wordt t.o.v. GMT. Veel astrologie en mathematische zaken zijn goed ontwikkeld onder de Indiase mensen en zo ook dit. We bekijken samen met RV 5 zonnewijzers, waarvan 1 enorme wijzer wel 20 meter hoog is en slechts 2 seconden afwijking heeft! Prachtige stenen bouwwerken met veel wijsheid, waar Bas en ik uiteraard enorm van genieten. Naast de wijzers, wordt hier ook door middel van astrologie horoscoop bepaalt om te zien of 2 mensen bij elkaar passen (en er dus een huwelijk kan geschieden) en hoe het met de toekomst van een kind staat. Dat wordt hier in de Indiase cultuur zeer serieus genomen en er zijn dan ook behoorlijk wat instrumenten om dit te bepalen, waaronder de 12 wijzers van ‘zodiak’ waar mee gewerkt wordt. Buiten nemen we wederom een masala chai en eten een kitkat om de honger tot het diner rond 19:30 te stillen.
Een Indiaas festival
Dan is het tijd om naar het ‘Teej-festival’ te gaan. Een festival dat georganiseerd wordt ter ere van alle getrouwde vrouwen. We krijgen een rode stip op ons voorhoofd, wat bij navraag betekent dat we bezet zijn en dus niet meer op zoek zijn naar een levenspartner. De stip wordt gezet op het voorhoofd, omdat daar de huid regelmatig wat vlekkerigheden bevat. Kortom, ik ben dus ’taken’ en we nemen plaats op de tribune. Om daar niet heel lang te blijven zitten, omdat het festival op straat plaats vindt en je meer ziet als je wat dichterbij gaat staan. Het wordt steeds drukker op straat en er komen mensen langs met enorme totems van een meter of 5 hoog en een enorm gewicht (voornamelijk kokosnoten) die ze met een band om hun middel proberen hoog te houden. Dat is een soort van spelletje, begrijpen we van RV. Mensen zingen en dansen en dan begint de parade. Prachtig dansende mensen, mannen verkleed, vrouwen verkleed, kamelen, een versierde olifant, fanfares. Van alles komt voorbij en maakt plezier op straat. Een genot om te zien en mee te mogen maken. 😀 Wauw. Aan het eind van dit feest volgt een groep mannen die een beeld van de god ‘Parwati’ dragen. Parwati is de vrouw van god Shiva (destroyer) en mensen werpen bloemen en geld op het kussen van het beeld. Dit beeld wordt gebruikt, omdat dit de favoriete god is van de maharadja. Nadat deze laatse dansende mensen voorbij zijn gekomen, breekt het eind van de parade aan en loopt men ofwel achter de parade aan verder om mee te juichen ofwel het leven van alledag gaat verder. Dat betekent tevens dat het vrij snel weer rustig is op straat als wij ook langzaam op gaan staan. Het liefst wil ik nog even blijven op deze mooie plaats, omdat ik zie hoe de locale mensen aan het genieten zijn. Wat prachtig dat we dit mogen meemaken.
Na dit alles gaan we naar een leuk restaurantje in de buurt waar ik dit keer iets Europeaans eet (pizza) en Bas weer gaat voor de heerlijke Indiase keuken. Ik moet zeggen dat ik al goed leer spicy te eten hier, dus wellicht hebben we daar nog wat aan als we thuis komen. 🙂 Meestal brandt het wel wat rond je mond, maar de smaken hier zijn (in de echt goede restaurants) echt behoorlijk puur en heerlijk. Je kunt merken dat de mensen echt wel weten wat ze doen :). Jaipur lijkt qua stad trouwens een beetje op Bangkok. Het is niet zo ‘arm’ als Delhi, waar je soms echt even schrok van de condities van mensen en de omgeving, maar wel druk. Bas voelt zich hier gelijk thuis en prettig. Hij heeft wel iets met deze stad. Op mij heeft Delhi meer indruk gemaakt, wellicht ook omdat ik Jaipur een klein beetje herken en Delhi een volledig nieuwe ervaring voor mij was. Desondanks voel ik me ook hier op en top en is het een hele fijne stad waar we ook vrij rond kunnen lopen en niet overal continu op onze tellen hoeven te passen en mensen van ons af moeten slaan haha. Wat we wel nog lastig vinden is dat we niet veel mogen eten en drinken van de straat. Veel dingen in de steden hier zijn goed te doen voor de locals; zij kunnen het eten en drinken vanwege hun weerstand, maar RV waarschuwt ons voor erg veel dingen die we beter niet kunnen doen. Er zijn dingen die hij zelf wel kan hebben, maar bij de viskraam zegt zelfs hij dat als hij daar zou eten, hij 100% zeker ziek zou worden. Ook met andere dingen moeten we erg oppassen en dat betekent dat we heel erg van RV’s advies uitgaan. Dat vinden we ook niet erg, want hij geeft ons goede adviezen, maar bijna elke maaltijd is daardoor in een restaurant. Eigenlijk is dat ook best bijzonder om te ervaren, dat je als toerist gewoon te schoon bent om iets te kunnen eten en drinken in zo’n leuke plaats. Straks in Nepal gaat dat een stuk gemakkelijker vanwege de hygiene, maar hier moeten we gewoon op onze tellen passen. Dat hoort bij de cultuur van India en wilde ik ervaren dus bijzonder dat dat zo gaat… We moeten alleen nog even kijken hoe we straks specerijen mee gaan nemen, want daar is India natuurlijk bekend om. We krijgen echter genoeg supergoede suggesties waar we echt iets mee kunnen, dus met RV als leider komt dat vast goed.
Terug naar het hotel nemen we een riksha, waar we een man ontmoeten die ons uiteraard in zijn winkel wil hebben en een leuk gesprek met ons begint dat we ‘zeker weten’ in zijn winkel moeten komen kijken. We zijn als toeristen toch ook wel heel vaak een interessant uithangbord waar ze uiteraard graag aan willen verdienen. We lopen nog even langs het locale marktje en halen wat heerlijk fruit wat gelukkig een stuk beter ruikt dan verderop, waarna we richting hotel gaan. Vanavond gaan we op tijd naar bed, want morgenochtend om 6:00 worden we opgehaald om naar een yoga les op het dak van een gebouw te komen. Dat lijkt ons zeer gaaf om mee te maken en dus zijn we erg benieuwd! Maar ook daarom moeten we vanavond een beetje op tijd naar bed. Het zijn lange heftige, maar zeer interessante supertoffe dagen! Slapen is echter superbelangrijk om morgen weer superfit te zijn voor alle leuke dingen die we dan weer mee gaan maken, dus slaap lekker…
