We zijn weer op de terugweg en ik moet zeggen: de laatste week is weer omgevlogen. Onvoorstelbaar dat we er bijna 3 weken op hebben zitten in het prachtige Indonesie. We gaan zo voor de derde keer vandaag de security-check door (lees: van Bali naar Jakarta.  En vervolgens stappen we over en maken een tussenstop in stad-land Singapore wat niet zomaar gepiept is: terwijl wij ons lekker gesetteld hadden in het vliegtuig om 15 uur lang onderuit te hangen en spulletjes te gebruiken, worden we er in Singapore (alleen voor een tussenstop en met hetzelfde vliegtuig verder) netjes uit gebonjourd, omdat het vliegtuig een security-check ondergaat en wij daarna ook wederom netjes al onze handbagage opnieuw mogen laten checken en zelf door de scan mogen (zie Bali, Java en dus de derde keer in Singapore nu). Als iemand mij nu a- la minute aanbiedt om een stedentripje door Singapore nog te doen voor de komende 3 dagen: I volunteer! Tot dusver checken we toch maar even in ;-).

De laatste dagen waren wat relaxter, gelukkig. Het ritme van iedere dag om 06:30 bleef redelijk gehandhaafd, enkel het programma is wat ontspannender. Donderdag bezoeken we Tanah Lot, een tempel in de zee die door de zee behoorlijk onder handen wordt genomen en dat is ook te zien aan de uitgesleten stukken van de rotsen. Een van de andere tempels heeft zelfs een gat in het midden, waardoor het water er tussendoor slaat. Het is een ontspannende excursie, waarbij we eigenlijk alleen gewoon passief hoeven te genieten van de golven die tegen de tempels slaan en dat is eigenlijk best relax en tegelijkertijd mooi om te zien wat de kracht van de zee kan doen. Als je alle Chinese toeristen wegdenkt is het best rustig ;-).

In de avond eten we bij een toevallig tegengekomen restaurant, waar ze de volledige kaart niet op voorraad lijken te hebben. Ik bestel voor de verandering een pizza, maar die is er niet. Net als de chicken burger, de rendang die Carmen besteld, de vanille milkshake die Bas besteld (het ijs is ook op) en net als we beginnen te denken dat we misschien ergens anders heen moeten gaan zijn er toch ook dingen die WEL op de kaart staan en we besluiten het er op te gokken dat het wellicht toch wel smaakt wat ze dan kunnen maken. Na 80 grapjes over messen en vorken die misschien ook op zijn en dat het personeel ook op was omdat we lang moeten wachten blijkt het eten niet goed, maar zeker ook niet het slechtste ooit te zijn gelukkig. Na het gezellige eten wandelen Bas en ik nog even langs de zeelijn en dat is eigenlijk heerlijk. We gaan even lekker zitten en genieten van de ruisende golven, terwijl we lekker even kletsen.

Vrijdagochtend is misschien wel de bijzonderste excursie op Bali en zeker een kersje op de taart na deze heerlijke vakantie. Terwijl Bas, Arie en Carmen de excursie ‘Hidden Canyon’ ondernemen en in grotten en water klimmen en zwemmen, gaan mama en ik zelf batikken. Al in Yogyakarta was ik gefascineerd door de vrouwen die het batikken zo gemakkelijk leken te doen dat toen ik deze excursie zag, ik gelijk enthousiast was. Ook mama leek het supertof en dus worden we vrijdagochtend vroeg opgehaald door een privechauffeur die ons 1,5 uur verder naar een klein dorpje genaamd ‘Keliki’ brengt naar ‘Five Art Studio’. We komen aan bij een kleine straat met daaraan een hoge trap en poort, waardoor we in het omheinde familie-erfgoed komen. In het eerste deel woont de waarschijnlijk oudste zoon en als we verder lopen langs de huisdieren (2 grote varkens, kippen en dergelijke) komen we bij het nog-in-aanbouw zijnde achterhuis. We gaan een trap op en het voelt allemaal wel lekker kneuterig als we boven bij de supertoffe art-studio in de buitenlucht komen. We ontmoeten Wayan Pujana en Wayan Joni en nog enkele andere toffe jonge gasten die ons vandaag gaan laten batikken.

Allereerst mogen beginnen met het kiezen van een tekening en deze overtekenen op doek. Dat gaat eigenlijk nog vrij aardig en ik krijg zelfs een compliment voor mijn vaste hand.

Die vaste hand is echter vrij snel over als ik aan de gang mag met de bijenwas. Je vult een soort van pijpje met hete bijenwas en tekent vervolgens de lijnen over die je getekend hebt wat, zoals later blijkt, vooral belangrijk is om de kleuren niet in elkaar over te laten lopen. Het kost behoorlijk wat tijd om dit precies te doen, maar het heeft wel wat rustgevends om hiermee bezig te zijn. Uiteraard drupt de was ook op plaatsen waar hij niet hoort te zijn, maar ja dat maakt je kunstwerk persoonlijk zegt de gids.

Het is leuk om te doen en we kletsen lekker met elkaar, maar ook met onze begeleidergidsen lokaal. Nadat we op elk randje bijenwas aangebracht hebben mogen we aan de slag met schilderen. Dit wordt gedaan door het doek op een raam te spannen en dit nat te maken. Eerst brengen we verf aan op de achtergrond, waarna we met wattenstaafjes aan de slag gaan met de kleine en preciezere stukjes. Dat is lastiger dan het lijkt, want je zit al gauw in het verkeerde vlak te stippen en met mijn motoriek is dat dus soms best een uitdaging ;-). Gelukkig worden we geholpen door Wayan Joni die helpt schaduwen aan te brengen op verschillende delen van de tekening. Daardoor begint het echt een daadwerkelijk prachtig kunstwerk te worden.

Nadat we ons hele kunstwerk afgemaakt hebben, moeten we het laten drogen in de zon, waarna het wordt ingekwast met lijm om de kleur te fixeren. Voor jullie info, de bijenwas zit er nog steeds op tijdens dat proces! Ons wordt intussen een lekker maaltje aangeboden door de vrouw des huizes en daar maken wij graag gebruik van.

Als we wachten op het droogproces eten we onze heerlijke maaltijd lekker op en kletsen wat af terwijl de lijm verder indroogt.

Dan is het tijd om de batik in een bad van kokend water te doen, waarna de was smelt (hoge temperatuur) en de batik in twee koude waterbaden gedaan wordt (uitspoelen) en hij gedroogd wordt middels een strijkijzer.

Ondertussen genieten we nog even van de heerlijk huiselijke sfeer die we hier ervaren bij dit gewone lokale gezin en mama en ik vinden allebei dat we even weer een ‘echt’ stukje Bali zien in plaats van de vele toeristische plekjes die we bezocht hebben, met daaropvolgende koopmogelijkheid die overal lijkt te zijn. We vragen de vrouw des huizes wat we moeten betalen voor het eten (25.000 roepia p.p ==> 1,50 per persoon) en betalen vervolgens het dubbele voor de goede zorgen. We lachen en zwaaien naar haar kindje, geven de begeleiders van Five Art Studio nog een mooie fooi en vertrekken om 14:00 terug richting hotel. Wat een heerlijke dag was het lekker samen met mam. Altijd fijn om weer even bij te kletsen en wij zijn uit hetzelfde hout gesneden, dus raken ook nooit uitgepraat. Heerlijke dag en een hoogtepunt hier op Bali!

Uiteraard ben ik nog mijn Cambodjaanse bandjes vergeten en dus moeten we na 20 minuten haarspeldbochten weer ‘even’ terug om alsnog deze erg persoonlijke armbandjes op te halen (je weet wel, die ik altijd om mijn rechterpols heb). En na weer heel veel file naar Kuta komen we uiteindelijk om 16:30 terug in het hotel. Bas, Carmen en Arie blijken ook een heerlijke dag gehad te hebben met onze welbekende gids Dewa. Tof!

Na ons laatste avondmaal bij Crumb & Coasters (jammie jammie, hier weten ze hoe ze gezond voedsel moeten maken en serveren 🙂 ) zitten Bas en ik nog even bij de zee om te genieten van de iets-minder-wilde-golven. Het zit er alweer bijna op, ons avontuur in Java en Bali! Het lijkt alweer een eeuw geleden dat we in Java waren, maar toch is dat nog maar praktisch 3 weken geleden.

De laatste ochtend gaan Bas en ik nog even op zoek naar een geocache. In het kader: elke minuut nuttig besteden en die bikini en sandalen kunnen best nat ingepakt worden (na thuiskomst de lucht ruiken was een minder groot succes 😉 ). Aangekomen bij de cache (die overigens in zee ligt) blijkt dat het vandaag geen eb is, waardoor we er niet droog kunnen komen. Zwemmen dan maar, toch?! 😉

Ik ga me natuurlijk niet laten tegenhouden door een beetje golven en water 2 uur voor vertrek haha. En dus ga ik zwemmend en wadend (en enigszins voorzichtig vanwege de golven van twee zijden) die kant op. Vooraf kijk ik uiteraard nog even de spoilerfoto na om te zien waar ik precies moet zoeken, want ik wil niet net als eerder deze week zonder succes af moeten druipen. De telefoon blijft veilig bij Bas, maar de pen gaat uiteraard wel mee, hooghoudend in het water. Aangekomen bij de stenen lijk ik gelijk de goede steen te zien en dus… voelen maar; op onder tussen naast de steen, maar neehoor. Een andere dan? Hetzelfde proces voltrekt zich, maar helaas niets…. Ook de derde optie levert niets op, behalve wat geschaafde knieën van de ruwe stenen. Ik kijk even richting Bas, maar die heeft al geen oog meer voor mij 😉 , want hij heeft koraal gezien en is op het strand druk bezig dat te verslepen om een mooie foto te maken. Enfin, ik ben dus even op mezelf aangewezen, ga op een afstandje staan en probeer de foto nog eens even voor me te zien… twee stenen die in het midden kruisen, een rode in het midden en een witte links daarvan. Op basis daarvan kies ik opnieuw 1 van de drie opties en voel opnieuw overal aan de steen. En net als ik na een kwartiertje de hoop begin te verliezen m te vinden, zie ik ineens een inkeping in de steen naast de rode waar ik aan gevoeld heb….

en daar… in een redelijk grote holte op een ontzettend sterke magneet… zit de cache!!! Jeeeee! Ik sta op, zwaai en roep naar Bas, maar met die afstand en golfgeluiden hoort hij natuurlijk niks. Ik roep en roep en na 3x heeft hij in de gaten dat ik de cache gevonden heb en hij juicht mee! Joehoe!! Ik log hem, stop hem terug en ga voorzichtig terug naar het water en waad terug. Bas heeft intussen een mooie compositie van blauw, groen en rood koraal gemaakt en ik blijf nog even in de zee, want die is heerlijk en ik weet dat als ik er uit ga dit de laatste keer in de zee was. Want het zit er op, na krap 3 weken gaan we weer naar huis. En hoewel ik helemaal nog niet echt klaar was met Bali en deze vakantie kijk ik ook wel weer uit naar ons eigen huis en bedje, eigen spulletjes en eigen ritme. Het is ontzettend gezellig geweest, we hebben ook allemaal wat mindere momentjes gehad (wat wil je ook met 5 mensen die niet doorgaans met elkaar samenleven en ook wel eens hun dag niet hebben 😉 ), maar uiteindelijk is alles goed gegaan, hebben we ontzettend veel gezien en beleefd en vooral ontzettend genoten! Mijn opa en oma hebben alles vanaf thuis meebeleefd en zeggen het te herkennen wat we gezien hebben. Superfijn 😀

In mijn eerste blog schreef ik over ‘eenheid in verscheidenheid’, de levensspreuk van Indonesie met zoveel verschillende culturen, eilanden en gewoonten. En ondanks dat we alleen Java en Bali hebben gezien (Indonesie heeft 17.000 eilanden) heb ik alleen al op die twee eilanden dit waarheid zien worden. Wát een verschil! En ik zou niet kunnen zeggen wat mooier of indrukwekkender is geweest. Bali was herkenbaarder, omdat we al verschillende landen met hindoeïstische cultuur hebben gezien en we dus eigenlijk al een beetje verwend waren met eerdere reizen. Tegelijkertijd was het ook heel toeristisch, wat aan de ene kant gemakkelijk is vanwege het eten (wat overal kan), maar aan de andere kant ook heel druk en alles op verkoop gericht (wat ons weer minder trekt). Java was juist wat vernieuwender, met ervaringen die we niet eerder gezien hebben; zoals de Bromo (wauw, nog steeds verbijsterd dat we op de rand van een echte vulkaan gestaan hebben!) en de kruidentuin (latex zien druppelen van een boom EN kaneel is schaafsel!) en veel prachtige rijstvelden in alle soorten en maten; de intensiteit waarmee deze velden onderhouden moeten worden; wauw; wat een werk! Ondanks dat we 4 landen gezien hadden voor Indonesie in Azië, hebben we hier weer totaal andere indrukken opgedaan en weer een totaal andere sfeer geproefd. Hoewel wel gezegd moet worden dat de vredelievendheid van mensen in Azië me eigenlijk steeds is opgevallen: de bescheidenheid en nederigheid van de mensen is kenmerkend en daar word je zelf ook wat nederiger van; een mooie eigenschap.

Bedankt, mama en Arie, voor het mogelijk maken van deze prachtige reis ter gelegenheid van jullie 25-jarig huwelijk! Hartstikke fijn dat jullie deze ervaring met ons wilden delen en ons mee wilden laten genieten! Wij hebben er ontzettend van genoten!

En wil je nog even de sfeer ervaren; luister dan even naar het volgende muziekje op Spotify. Het kwam ongeveer elk uur voorbij op de cd van het restaurant in ons hotel (ze hadden maar 1 cd denk ik hahahha) . Was je erbij, dan herken je de panfluit gelijk. Hahahaha we kunnen het inmiddels dromen.

XXX en thanks voor het meelezen met deze blog wederom 🙂

Share

2 Replies to “Zelf Bali ervaren [Bali]”

  1. Geweldig!!! Wat zijn die Batikken mooi geworden zeg!
    Wij hebben ook ontzettend genoten van het land en de bijzondere groep waar we mee waren.
    Dikke knuffel voor jullie en ‘Suara Cinta’ gaat bij ons op repeat 😂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *