Vorige week waren we enkele dagen op reis, zo’n lekkere mini-vakantie in eigen land. Heerlijk om 3 uurtjes van huis je in een compleet andere wereld te wanen. Een eindje weg was het wel, want hoewel ons hotel in Groningen stond maakten we twee tripjes die letterlijk in het noordelijkste puntje van Nederland liggen: Ameland & Schiermonnikoog! En laat daar nou net 280 containers verloren zijn gegaan….

Nadat we onze eerste dag in Groningen vertoefd hebben, pakken we de tweede dag de boot naar Ameland. En nadat onze haren bijna weer terug naar vasteland zijn gewaaid, besluiten we een scootertje te huren en ons lui over het eiland te laten vervoeren. En dat bevalt ons nog bést goed!

We tuffen lekker wat tegen de wind in, zoeken en vinden wat geocaches en belanden uiteindelijk op het noorderstrand waar het een ontzettende bende is: van plastic bubbeltjes tot Ikea-plankjes met groefjes, van plastic zakken tot een volledig topmatras liggen verspreid over het doorgaans zo mooie waddenstrand. Om ons heen zijn wat mensen bezig en in korte tijd krijgen we ook een vuilniszak aangereikt die we besluiten te vullen. We kunnen immers ook best wat bijdragen aan de maatschappij nu we hier toch zijn. Zo’n 100 m2 wordt weer langzaam een stukje paradijs en voor we het weten krijgen we zelfs gratis een broodje kaassouflé aangeboden.

Ons karma voor vandaag is weer gered! 😉 En na een ruim half uur besluiten we onze gave tocht over het eiland te vervolgen. We hebben een heerlijke dag met misschien geen fantastisch weer, maar fijn en gezellig is het wel! 🙂

Na een lekkere gezellige en lange avondmaaltijd bij Thai Yasmine in Groningen (=aanrader!!) besluiten we morgen wat later op te staan met Schiermonnikoog op de planning. We reserveren tickets en ondanks het feit dat er slechts 1x per 3 uur een boot vertrekt (6:30-9:30-12:30 etc) besluiten wij om de boot van 12:30 te nemen. We moeten namelijk nog een uur naar Lauwersoog rijden en willen nog even een muts halen. Tegelijkertijd betekent dit dat we wel maar 3 uurtjes op Schier hebben, vanwege de boot terug die ook maar 1x per 3 uur gaat en dus om 16:30 weer vertrekt.

Terwijl we nog lekker even door Groningen aan het rondbanjeren zijn met de auto horen we op het nieuws dat boten naar Schiermonnikoog overvol zijn, vanwege de vele mensen die willen ‘helpen’ om te gaan opruimen. Mensen konden niet mee met de boot van 9:30 en moeten wachten tot 12.30 om toch richting eiland te kunnen gaan. Super sympathiek natuurlijk, maar wij gaan toch potverdorie niet meemaken dat we tickets gereserveerd hebben en dan het eiland niet op kunnen toch?! En dus vertrekken we als de wiedeweer richting Lauwersoog om ruim op tijd aan boord te kunnen gaan. We verwachten hele busladingen aan mensen, maar dat valt mee. En na het parkeren van de auto kunnen we gelukkig nog aan boord (een klein vreugdedansje is op zijn plaats! :-D). Dat betekent wel dat we nog 45 minuten moeten wachten tot de boot uberhaupt vertrekt, maar goed: je moet er iets voor over hebben hè! 🙂 We zoeken een plaatsje en terwijl we wachten zien we langzaamaan de mensen binnenstromen. En waar je mensen met vuilknijpers en vuilniszakken zou verwachten, met bergschoenen en een warme winterbroek aan die je beschermt tegen de wind en de kou, zien wij het tegendeel aankomen.

Mensen met skinnyjeans en laarsjes, meisjes in jurkjes, hele gezinnen met rolkoffers komen tegelijkertijd aan boord. Bigbags, rugzakken, trolleys, je kunt het zo gek niet bedenken of men heeft het meegenomen. Gaan ze een hotelletje bezoeken? Even hopen we nog dat deze mensen deze materialen gaan gebruiken om vuil te ruimen, maar niets is minder waar. Achter ons vangen we verhalen op: “Ja, we zijn gister ook nog geweest, hele voorraad meegenomen joh en met die korting op de boot vandaag is er vast nog wel te vinden.”, want inderdaad: in tegenstelling tot ons (wij hebben de volle mep betaald met onze reservering) hebben de meeste mensen kortingskaartjes voor 50% om te komen helpen de stranden van Schiermonnikoog op te schonen.

Drukte voor de storm op de boot

En dan realiseren wij ons: deze mensen gaan niet opruimen, deze mensen gaan jutten. Ok misschien hadden we ons dat ook wel kunnen bedenken, gezien we toch allemaal Nederlanders zijn en we er met zijn allen als de kippen bij zijn op het moment dat er iets gratis te halen is, maar toch voelen we ons een klein beetje ramptoerist van een ontzettend slechte film. De plaatselijke barmedewerker zegt me dat het zelfs in de zomer nog nooit zo druk op de boot is geweest. Schijnbaar zijn de items op het eiland zelfs interessanter dan het eiland zelf 😉

Een klein beetje spijt hebben we op dat moment wel dat we juist vandaag gepland hebben een half jaar geleden om hier naartoe te gaan. Wij wilden immers gewoon het eiland even bekijken en zeker zijn we van plan een paar zakken te vullen met afval, maar deze drukte op een dagje vakantie-weg is niet per se waar we voor komen.

Aangekomen op Schiermonnikoog vertrekt 95% van de mensen in een soort van grote bijenzwerm richting een bus, waarmee men vandaag gratis naar het strand gebracht wordt. Wij kiezen niet voor de bus, maar bij gebrek aan scootertjes gaan we met de fiets proberen het eiland te trotseren. Daar hebben we al gauw spijt van als we met wind tegen richting het centrum van het enige dorp ‘Schiermonnikoog’ (goh wat origineel ;-)) fietsen. En als je denkt dat het dan achter de dijk minder is (en daar dus soort van naar uit kijkt haha), valt dat dus keihard tegen, omdat de wind net zo goed daar over het eiland raast. Maar goed, we laten ons uiteraard niet kennen en trappen stug door.

Ik doe in ieder geval nog mijn best om blij te kijken 😛

We arriveren uitgeput bij onze eerste cache bij de watertoren, maar daarna verloopt de rit door het ‘binnenland’ van Schiermonnikoog eigenlijk best lekker. En het voordeel van het feit dat iedereen op het strand is, is dat er daar waar wij fietsen helemaal NIEMAND te bekennen is! En dus crossen we over dit eigenlijk best toffe eiland; bezoeken de watertoren, vuurtoren, zien een bunkermuseum en kijken op een uitzichtpunt over het noorderstrand en zien…. niets…. behalve heel veel mensen daar zien we geen afval, en ook geen jutdingen en stiekem verkneukelen we ons even om de mensen die kwamen ‘opruimen’ en niets te jutten aantroffen.

Even verderop zien we hele menigte met mensen staan die van het strand teruggekomen zijn en terug richting boot moeten. En dan zien we daar de troep en amaaai, wat kan er veel zooi komen uit de nog slechts 30 aangespoelde containers: stoeltjes, kussens, krukjes, houtplankjes en ontzettend veel plastic zakken met zooi laten zien wat dit eiland de afgelopen dagen geplaagd heeft. Ik ben er even van onder de indruk, want wat moet het ontzettend veel werk geweest zijn om deze zooi op te ruimen. Veel mensen staan er wat beteuterd bij met hun bigbags.

Torens vol met afval, gelukkig is er op het strand niet veel meer te zien en helaas kunnen we dus vandaag niet zoveel meer opruimen. Terwijl we verder gaan met de paar caches die we nog willen doen realiseren we ons ineens:

Die mensen moeten ook allemaal vanavond nog van het eiland af…

En aangezien je na zonsondergang niet meer op het strand mag zijn is de boot van 16:30 eigenlijk de beste optie voor elke jutter (19:30 is de volgende). Wij moeten vanavond echter nog naar Roosendaal terug en dus krijgen we ineens het benauwde gevoel dat we als we niet op tijd zijn de boot van half 5 vol zit en we pas vannacht thuis zullen komen. Ons stalen ros wordt iets meer belast en in volle vaart willen we ruim drie kwartier voor vertrek bij de haven zijn in de hoop op een plekje. Uiteraard is er nog tijd voor begraafplaats Vredehof (begraafplaats uit de oorlog met verschillende nationaliteiten soldaten) en bunker Wasserman (die geocache laat je niet liggen ;-)) met een prachtig uitzicht over Schier (wij mogen Schier zeggen hoop ik ;-)), want ondanks de weinige tijd die we toch al hadden willen we wel het idee hebben iets gezien te hebben van Schiermonnikoog.

Met een rotgang van 30 km/u wind mee racen we daarna door modder en weerstand terug naar het zuiden, waar de haven ligt. Drijfnat van het zweet komen we daar 6 minuten later aan (het is immers een eiland en geen Amsterdam ofzo… 😉 en na inlevering van de fietsen bij de onaardige Friese man rennen we om 15:45 haastig de boot op.

Er is één voordeel: op de heenweg scan je kaartjes en wordt exact geregistreerd of het maximum van 1000 mensen niet overschreden wordt. Op de terugweg geldt dat echter niet merken we…

…maar of dat nou zo verantwoord is….

We lopen de boot binnen in een walm van zweet en vocht en zien daar mensen, ontzettend veel MENSEN! Geen bankje meer vrij, alles bezet met ouders, kinderen, oma’s, opa’s, vriendengroepen, autobanden, krukjes, schoenen en vooral heel veel mensen… Eén ding is zeker: ammenooitniet dat dit minder dan 1000 mensen zijn, minimaal het dubbele! Het lijkt alsof ze 100 schoolklassen losgelaten hebben die zich hier verzameld hebben. De drukte is niet helemaal ons ding en dus vluchten we twee verdiepingen hoger naar het dek, waar het dan misschien miezert, maar het lang niet zo druk is als binnen. Misschien is het koud en gaat ons zweet opdrogen, maar niet dat we dáár beneden tussen gaan zitten. Bas haalt even later voor ons wat te drinken en het enige dat nog niet uitverkocht is, is een zakje met weeige appelpartjes dat zijn langste tijd ook wel heeft gehad. Ach, kunnen we weer even vooruit…

Even later worden we vergezeld door een Drents gezin van 4 volwassenen en 1 kind dat ons hun avonturen vertelt en filmpjes laten zien. Ze zijn beladen met een krukje en een waterdicht telefoonhoesje met water in de verpakking, schoenen, een jasje en dolgelukkig zijn ze met hun gejutte spullen.

Zij waren ook op de plaats waar wij waren, maar daar was niets meer te vinden. Op de trekker naar het oosten van het eiland was het echter nog een walhalla van aangespoeld moois. En dus hebben zij hun zakken gevuld en vooruit: ook nog wat opgeruimd. Of trouwens, dat hebben ze eigenlijk helemaal niet verteld 😐 . Er was geen trekker om al die mensen 15 km terug te brengen, maar uiteindelijk heeft een militair ze toch terug meegenomen nadat het zoontje begon te huilen van de kou. Hij wordt geprezen om zijn heldendaad.

Ze hebben een heerlijke dag gehad.

En wij eigenlijk ook wel uiteindelijk! Misschien was het iets anders dan we verwacht hadden, maar het had ook wel zijn charme. Gisteren hebben we een mooie bijdrage mogen leveren aan het opruimproces en vandaag hebben we het mogen aanschouwen. Het verbindt mensen ook wel weer, want hele gesprekken komen op gang over wat eenieder heeft meegemaakt. Immers: zo’n ervaring maak je waarschijnlijk niet nog een keer mee! En als al die mensen de spulletjes niet meenemen gaan ze gewoon de kliko in of blijven liggen op het strand; en daar heeft uiteindelijk ook helemaal niemand iets aan. Dus misschien is het toch wel goed dat ze geweest zijn…

En dan: 40 minuten te vroeg vertrekt onze boot omdat hij vol is! En we zitten er op! Yes! 🙂 🙂 🙂

Gelukkig is er een tweede boot onderweg, zodat de volgende lading mensen het eiland ook nog af kan.

Wij zijn tegen die tijd allang weer onderweg naar het nuchtere Brabant, een heerlijke 3-daagse in onze herinnering erbij!

Share

One Reply to “Jutten of jatten”

Laat een antwoord achter aan Thijs Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *