Arequipa, ik had er nog nooit van gehoord voor het boeken van deze reis. De highlights zitten uiteraard in je hoofd: Machu Picchu, Nazca, Jungle… maar Arequipa kwam nog niet in dat lijstje voor. De afgelopen 2 dagen hebben we hier echter mogen relaxen en wennen aan de hoogte (2300 meter), en wat een heerlijke plaats om te zijn is dit!
Na een ontzettend gebroken nachtje in de nachtbus vanuit Nazca, ondanks de geweldige full-bed-seat, komen we aan en pakken een taxi richting ons echt serieus super schattige hotel. Het is een soort pittoreske patio met daaromheen in verdiepinkjes de kamers. De kamers mogen we nog niet in een dus besluiten we het Monastry Santa Catalina te bezoeken. Onze reisgids geeft er veel info en dus besluiten we zelf er doorheen te lopen.
Ik merk zelf wel dat ik ontzettend moe ben en na een uurtje van cellen en keukentjes zien laten we het klooster voor wat het is. We lunchen in de buurt en terwijl Bas nog best energiek is, stort ik per minuut verder in. Ik ben een beetje duizelig, doodmoe, druk op mijn hoofd en heb het gevoel elk moment te kunnen gaan huilen van moeheid. En niet dat ik dan tegen Bas zeg: “Ik wil nu naar het hotel, want ik ben moe”, nee dat komt er natuurlijk pas na 3 huilbuien uit haha. We constateren dat het best wel eens de hoogte zou kunnen zijn die de duizeligheid en druk veroorzaakt en aangekomen in het hotel mogen we gelukkig naar onze kamer.
Daar treffen we een prachtig zwanenpaar en uitzicht op een gigantische Bucanvillaboom en in de verte de Chachani vulkaan. Nu al elke euro waard dit!
Ik doe een dutje van een uurtje op het kingsizebed en fris even op in de douche en ben dan klaar voor de rest van de middag. We gaan nog even richting centrum en wat een sfeer hier! Supertoffe plaats! Gemoedelijke sfeer en je wordt ook niet gelijk elk winkeltje of restaurant ingetrokken. Aangekomen op Plaza de Armas staan we oog in oog met de ontzettend grote imposante catedraal! Waauw! Heerlijk. En dat plein erbij; zo groot en zo sfeervol! Veel locals vermaken zich hier prima met elkaar. We lopen door naar het doel van deze middag (hou je scrabbelbord er maar bij voor 3x letterwaarde): Museo Sanctuarios Andinos de la Universidad Catolica de Santa Maria. Een museum wat een van Peru’s waardevolste historische vondsten herbergt: de mummie Juanita. In de hooggebergten van deze stad waren enkele antropologen foto’s aan het maken van de uitbarstende vulkanen. Tijdens deze expeditie ontdooide de gletsjer op de vulkaan waar zij op stonden en daar vonden zij een mummie van een jong meisje, in nagenoeg perfecte staat; bijna 600 jaar oud! Een meisje dat geofferd was in de tijd van de inca’s; waar het vrij gebruikelijk was om jonge, onschuldige kinderen te offeren aan de goden; waardoor zij in het leven hierna terug zouden keren. Het moet een hel van een expeditie geweest zijn naar 6000 meter, maar meerdere lichamen zijn hier gevonden. Juanita was in de beste staat en staat in dit museum tentoongesteld. We krijgen er een gids bij (je bepaalt zelf hoeveel je hem geeft naderhand), die ons goed en duidelijk uitlegt over deze heftige Inca-periode van rituelen en offeringen. Aan het eind, in een vrieskist om het lichaam in deze conditie te houden, ligt de mummie! (Maar 6 maanden per jaar!) En dat maakt nog een bizar grote indruk. Je probeert je toch een beetje voor te stellen hoe dat in die periode geweest moet zijn en hoe anders het leven toen was. En het lichaam van dit meisje uit die tijd, is er gewoon nu nog. Zeer bijzonder. Intussen weten we ook hoe offeringen gaan, de geofferde dronk chicha; een verdovende drank, waarna haar schedel werd ingeslagen (ze was buiten bewustzijn) en werd geofferd en gemummificifeerd. Het klinkt bizar cru, maar voor die tijd een normaal ritueel (net als het offeren van baby’s). In het museum gaven ze aan dat Juanita het wellicht zelfs een eer vond om geofferd te mogen worden.
Inmiddels is het buiten donker en we hebben inmiddels gemerkt dat het temperatuurverschil tussen overdag en ’s avonds wel zo’n 10 graden verschilt (25 of 15) en we hebben het steeds best koud. Ondertussen maken we ons een beetje druk of we wel voldoende warme kleding bij hebben voor straks in de bergen, want onze korte broeken liggen werkeloos in de tas, maar de vestjes draaien overuren. En dan schijnt het ook nog te gaan sneeuw in Cuzco, waar we onze trail naar Machu Picchu gaan doen… En dus besluiten we in deze alpaca-stad (ja werkelijk op elke hoek zit een shop) ons budget wat te tarten door twee alpaca truien te scoren. Dat lukt ons bij de derde winkel. Ik heb een mooie rode met gekleurde armen en zo’n lekkere grote kraag waar je je in kunt verstoppen. Lekkerrrrrr!! Bas heeft een mooie met blauwe en witte figuren horizontaal. Helemaal happy en warm gaan we verder op pad en komen terecht bij La Despensa; een restaurantje met heerlijk Italiaans eten in de buurt van het Monastry. Alles is huisgemaakt en het smaakt werkelijk verrukkelijk. Bas en ik zijn weer twee blije bolletjes van het lekkere eten. We zijn hier in Peru alleen nog maar tentjes met lekker eten tegengekomen jammmie jammmieee!! (En au au voor de kilo’s die we afgevallen waren… ;-)).
Terug in het hotel liggen we er vroeg in. Morgen kunnen we uitslapen, jeeeee!!
De tweede ochtend zijn we al beter gewend aan de hoogte, geen druk op het hoofd meer en meer energie. Behalve als je een trap op loopt, dan merk je het zeker wel. Je bent sneller moe en je moet langer bijkomen. We ontbijten bij ons hosteria en de oude eigenaresse begint in het Spaans een gesprek met ons. Beetje jammer dat wij er niets van snappen! Maar ze geeft niet op en probeert ons te begeleiden naar ‘buenos ogos’ terwijl ze wijst naar mijn ogen. Ineens snap ik het, ze vindt dat ik mooie ogen heb. Ahhhh superlief 😀 En Bas ook 🙂 Leuk zo’n gesprekje en als het maar rustig genoeg gaat kunnen wij ook best een beetje Spaans leren ;-).
In de ochtend doen we een rondwandeling door het zonnige Arequipa; de trui kan al snel weer uit en komen terecht bij een lokaal marktje: Mercado San Camilo. Het ligt net een beetje buiten het hoofdplein, maar zoooo de moeite waard. Dit is nou precies de reden waarom verre landen mij zo trekken. We komen in een grote grotendeels overdekte hal, waar overal kleine kraampjes staan waar de lokale mensen fruit, groente, kip, vis, varken, koe, kruiden, bloemen, hondenvoer, messenslijpen en ga zo maar door verkopen.
Hier kun je werkelijk alles kopen! En het is echt hoe het lokaal hier gaat en we voelen ons even een met de mensen van hier. Super tof! Ontzettend veel fruitsoorten waar ik nog nooit van gehoord heb, maar hier verkopen ze het!
Enthousiaste marktkoopmannen- en minstens net zoveel -vrouwen. We lopen misschien wel een half uur rond, maken wat foto’s en glimlachen naar de bescheiden lieve mensen hier. Wist je dat van de 5000 bestaande aardappelsoorten maar liefst 3000 soorten uit Peru komen?
Ook hier in Peru valt ons op dat de mensen zo ontzettend bescheiden zijn, wat me in Azië ook al zo vaak opviel. Als we even later een terrasje pakken vragen we ons samen af of zij nu allemaal zo bescheiden zijn of wij als Nederlanders gewoon minder… Desondanks proberen wij ons hier ook bescheiden op te stellen, want zo’n inkijkje in de Peruaanse keuken krijg je niet vaak! Dankbaar en gelukkig dat we dit hebben kunnen zien. Overigens kun je Nederlandse toeristen hier gemakkelijk herkennen, aan de lengte. De meeste mensen hier zijn bijzonder klein; zelf ik met mijn 1.61m kijk met gemak over veel mensen heen die kleiner zijn dan ik. Ook wel eens leuk 😀
Oh ja en het is hier ook zo ontzettend schoon, Alle straten en tegels worden gedweild en geborsteld en de hele dag loopt er iemand rond om vuil op te vegen en de planten water te geven. Bijzonder hoe dit systeem zo netjes werkt en ervoor zorgt dat de steden waar we tot nu toe geweest zijn er zo netjes uit zien!
We pakken een terrasje in het steegje naast de catedraal met uitzicht en genieten van de rust en de relaxtheid van deze toch 800.000 inwoners hebbende stad. We zijn echt aan het genieten van deze reis tot nu toe en genieten vooral ook van de vrijheid die we hebben om ergens zo lang te blijven als we willen. Zoals bijvoorbeeld op die markt net. Je kunt echt je tijd nemen om er even te zijn en het echt mee te maken. Daarnaast is het heerlijk samen, we genieten echt ontzettend van onze huwelijksreis tot nu toe. Lekker met zijn tweetjes, tijd voor elkaar, maar ook voor ontdekken. Vrijheid om te doen wat we willen en wanneer we willen. We hebben het gevoel echt even bij te kunnen komen.
Aan het eind van de middag gaan we nog op pad voor een geocache en ik heb dit keer aan een pen gedacht! Jahoor! Beetje jammer dat hij niet schrijft, eenmaal bij de cache aangekomen. Gelukkig helpt de zool van mijn schoen goed om hem weer werkend te krijgen.
In de avond eten we bij restaurant ZigZag om ons bijna 2-wekelijkse huwelijksjubileum te vieren hahaha lol. We nemen het trio van rund, lam en jawel hoor, daar issie dan: alpaca en jammie jammie! De prijs is er ook naar, maar goed Bas zegt: “We mogen wel even uit de pan springen”. Vooruit, genieten was het dan ook wel zeg. Heeeeeerlijk.
Terwijl we aan ons tafeltje bij het raam zitten, verbaas ik me over het feit hoeveel taxi’s hier rijden, meer zelfs dan gewone auto’s eigenlijk en bizar dan dat daar nog gewoon markt voor is. Hele straten staan vol en vast, alleen al door die vele taxi’s. Terwijl ik daar zit zou ik er zo een taxi-bingokaart bij kunnen halen voor de vele taxi-organisaties. In 5 minuten komen voorbij: Turismo Arequipa, Taxit4el, San Camilo, Red, Consorcio, Carderas, Bustamonte, Unacolla, Campina, Dorado Express, Characata, Taxisur en Cayma en als ik nog door was gegaan had ik er zo nog 30 op kunnen schrijven. Heel bijzonder!
Waar ik eerst dacht: “oh Arequipa, geen idee” ben ik Arequipa in deze dagen meer gaan waarderen dan een stad waar je puur kunt wennen aan het hoogteverschil. Het is veel meer dan dat: gezellig, sfeervol, gemoedelijk en vriendelijk. Een stad waar je je veilig en fijn kunt voelen en even bij kunt komen.
Nog een nachtje hier voordat we doorreizen naar de Colca Canyon-voor meer avonturen.
Leuk geschreven, Ine!