Na een vlucht van een krap uurtje zijn we vanmiddag aangekomen in de Amazone voor 4 dagen, 3 nachten; genieten van de natuur en dieren. De eerste geruststelling was al dat ze hier geen WiFi hebben, de volgende verrassing komt als we onze lodge treffen met slechts 3 muren. De vierde is niet dicht en zorgt dat je midden in de natuur slaapt. Supervet!

Vrijdag

Vrijdagochtend veel te vroeg zitten wij al op het vliegveld. We moesten er 2 uur van tevoren zijn, maar wij wilden er natuurlijk 3 uur van tevoren zijn en wilden ook nog het verkeer mee rekenen… en dus zitten we 3,5 uur voor vertrek op de luchthaven. Na het afdroppen van de bagage en het checken van de handbagage (lees: Bas houdt een volle plastic fles omhoog en kijkt vragend waar hij hem weg moet gooien, waarop de meneer wuift dat de fles gewoon mee mag?!), ik 3x rood piep en toch gewoon door mag, komen we aan in de vertrekhal. De gate is nog niet duidelijk en wordt ook pas 3 uur later duidelijk, als de vertrektijd al bijna is aangebroken.

Bij de gate staat iedereen in een zelfgecreëerde rij en realiseren wij ons precies op tijd dat er drie rijen gemaakt worden op een andere plaats, waardoor we ineens vooraan staan om in te stappen. Iedereen kijkt ons vragend aan: hoe komen zij ineens vooraan?! Hop, in de bus, het vliegtuig in en vertrekken maar… dat duurt echter nog heeeeeel lang, want ruim een uur later gaan pas de motoren aan en vertrekken we met een steile rotgang tussen de bergen van Cuzco door omhoog.

Een krap halfuurtje later wordt de landing alweer ingezet en ik ben blij, want de man naast mij pikte niet alleen mijn armleuninkje, maar ook heel wat van de ruimte ernaast. Op een klein vliegveld als dat van Puerto Maldonado heb je 2 bagagebanden, dus heel veel kan er niet mis gaan. Ze gooien het er buiten op en het komt binnen aan. En jahoor, netjes rollen daar onze koffers binnen.

Buiten staat Toni, onze gids de komende dagen, te wachten met een welkomstbordje voor Bas en Ine. Heerlijk, terwijl alle mensen om ons heen op grote toeristenbussen en touringcars aflopen, lopen wij met zijn tweeën naar een kleine Renault, waar we precies met zijn tweeën in passen. Voelt gelijk fijn :-D.

Even verderop mogen we onze spullen overladen, want we mogen namelijk niet onze volledige koffer mee nemen, omdat dit niet op de kleine boot past. We krijgen een waterdichte zak en mogen 15kg aan bagage meenemen. Dat is geen probleem voor ons, want op de heenweg waren onze grote koffers nog niet eens 15 kg. Met wat souvenirs erbij inmiddels wellicht wel, maar toch. Kleding er in, toiletartikelen er in en gaan! We eten een lekker compact lunchmaaltje ingewikkeld in een bananenblad en gaan dan op pad.

We worden geëscorteerd door de lokale toeristenpolitie, want blijkbaar gaat er nogal eens wat mis met het transport van toeristen in deze regio. Niets om je druk om te maken overigens, zegt Toni ons. Inmiddels verdwijnt ons netwerk van de kaart en verdwijnen we soort van -van de radar.

Na een 45 minuten rijden komen we aan bij de Tambopata-rivier, die we stroomopwaarts zullen volgen tot de Nape-lodge.

We hebben een privé-boot met zijn tweeen en voelen ons erg verwend. In het windje is het best fris, maar het reddingsvest houdt heel wat tegen. Terwijl alle toeristenboten snel voorbij varen ontdekt Toni op de oever een kaaiman en varen we die kant op, om een mooie foto te maken. Iets verderop treffen we ook nog twee capibara’s (serieus nog nooit van gehoord), die lekker aan het genieten zijn van hoogstaand grasriet.

Na een ruim half uurtje komen we aan bij een smal trappetje het zand omhoog. Het oogt gelijk al ontzettend knus. Platte boomschijven vormen een pad naar een mooie natuurlijke eco-lodge, waar we hartelijk welkom geheten worden door Wilbert, de barman van deze open lodge; tevens de belangrijkste man van de jungle, want; naar eigen woorden: alles en iedereen heeft altijd dorst in de jungle: mensen, dieren en planten. Vandaar dat hij de belangrijkste man is! Goede reden toch?!

We krijgen gelijk instructie om onze schoenen uit te doen, want alles binnen de lodge is met elkaar verbonden en je hebt dus geen schoenen nodig om van de lodge naar je eigen lodge te lopen, want daar zitten planken tussen. Ik vind het gelijk een goed idee. Het creëert een soort pantoffelcultuurtje, waarbij iedereen de hele dag in de open lobby op zijn sokken loopt, gezellig en sfeervol. We krijgen uitleg over de elektriciteit (tussen 17:30 en 21:30, daarna gaat ie uit) en douchen (als de elektra het doet is het warm). Ook moeten we verplicht onder de klamboe slapen en zodra we in onze lodge komen snappen we waarom. Onze lodge heeft namelijk maar 3 muren. We slapen dus letterlijk in de buitenlucht. Waar de 4e muur zou kunnen staan, is een buitenterras met hangmat en zit je dus letterlijk buiten. We zien in de planten in ons uitzicht een kolibrie zitten en voelen ons hier gelijk al fijn. Door de badkamervloer kun je heen kijken naar de zandondergrond en de douche bestaat uit een bak met plastic omhangsels er omheen. Lastig uitleggen, maar wat een toffe locatie!

Gevolg hiervan is wel dat we ons realiseren dat we nu een keer ECHT in de jungle zijn en niet alleen hebben we geen WIFI, we hebben ook geen netwerk om iemand in te lichten dat we de komende dagen niet te bereiken zijn. Een berichtje dat ik naar pap wil sturen om dat te melden, blijft in de ether hangen… geen service… we zijn dus echt even helemaal afgesloten van de buitenwereld. Misschien ook wel eens goed…. hopelijk maakt niemand zich zorgen…

Terwijl we genieten van de geluiden van de dieren hier in de omgeving krijgen we de instructie al ons snoep in te leveren, want anders krijg je ’s nachts bezoek in je bed (bevestigd door Schotse medebezoekers) en dat wil je niet… en dus wordt alles (net als op zomerkamp vroeger) netjes ingeleverd. Even voor zes springt de generator aan en hangen we even wat dingen aan de lader.

We beginnen deze avond met kaaiman-spotten. Het is net donker en we kruipen de fluisterboot op met Toni. Terwijl Louis (onze bootman) zachtjes in het donker over de rivier vaart, probeert Toni kaaimannen te spotten met zijn lamp. En jahoor, niet veel later zijn de eerst rode ogen gespot. We varen er zachtjes naartoe en kunnen genieten van een kaaiman die rustig op het zand ligt. Wauw, supertof. Best wel tof en spannend om zo ’s avonds op pad te zijn op deze rivier en het voelt dan ook echt als een expeditie. We zien nog veel meer kaaimannen en Toni vertelt veel over de soorten. Helaas moeten we al binnen het uur terug voor ons diner (er zijn hier maar een paar mensen), dat bestaat uit champignonsoep, spaghetti, saus en groente. Jammie jammie! Onze barman geeft ons twee Inca-kola en we kletsen gezellig wat met Toni. Rond half 8 gaan we richting onze lodge en blog ik wat, terwijl Bas geniet van de geluiden. Over twee uur begint de avondklok en zal dit volledige terrein donker zijn. Wat dat betreft een luxe dat we nu nog licht hebben. Hoofdlampjes op het nachtkastje dus en zo direct lekker in de klamboe. Kleding in de waterdichte tas, want het is hier vochtig en klam. Niet voor niks een KLAMboe. Padam tsssjjj.

Zaterdag

Vanmorgen start de dag na het ontbijt relax om 08:30. We hebben vannacht prima geslapen in onze open lodge met dierengeluiden en werden alleen om 05:00 wakker van het oerwoud dat op pad ging haha. We maken een boottripje stroomopwaarts en gaan daarna de jungle in. Toni legt ons veel uit over de verschillende bomen die hier groeien, zoals de iron tree (zo sterk als ijzer), de wurgficus (huuuuge!)

en de Braziliaanse noot wat de oudste bomen van het woud zijn. Ze zijn enorm hoog en breed. Ook de luchtwortels van de palmbomen hier zijn ronduit bijzonder! We komen wat ‘army-ants’ tegen (snel voorbij rennen voor ze aanvallen), termietennesten (die je wonderbaarlijk genoeg gewoon kunt eten als ze jong zijn) en blijken behulpzaam te zijn voor de bomen.

Iets verderop ziet Toni iets in het bos en jahoor, daar boven op de tak loopt een beest. We lopen een stukje het woud in en speuren rond op zoek naar het dier als ik ineens door iets gestoken wordt in mijn hand… en nog een keer, in mijn linker bovenarm (door 2 lagen kleding heen), en nog nog een keer en nog een keer. Ik raak een beetje in paniek, want dat doet behoorlijk zeer en dat beest lijkt het echt op mij gemunt te hebben. Ik sla hem van me af, maar hij komt in mijn haar, en daarna op mijn broek zitten. Ik ren terug naar het pad en daar krijgt Toni de bij- of hommelachtige van mij afgeslagen met de machetti en gaat er op staan. Intussen doet mijn arm best veel zeer en Toni begint het beestje te ontleden. Ik denk dat hij het uit wraak doet, maar dan vertelt hij dat achter het gif van dit beestje het Antigif zit en niet veel later begint hij met een beetje sap en overgebleven lichaam van het beestje over mijn arm te wrijven. De pijn verdwijnt bijna gelijk en een kwartiertje later voel ik er al bijna niets meer van. Ik mag een half uur geen water drinken en kom even bij terwijl we verder lopen langs een kolonie actieve mieren (Leaf-cutter-ants) die over het pad een serie blaadjes aan het dragen is om hun nest te maken. Super interessant om te zien.

Als ik een beetje bekomen ben van de beten, komen we een tarantula-nest tegen. Toni roept hem naar buiten en als hij tevoorschijn komt deins ik toch een beetje achteruit. Een spin ter grootte van mijn hand laat zich zien, met grote behaarde poten. Hij doet niets en blijft op zijn plaats, maar een beetje eng is het wel.

Maar wel tof om een keer in het echt gezien te hebben! Nadat we het genezende zoogdierenkleibad (Mammal’s clay) hebben gezien, gaan we weer terug richting de lodge, waar we onze nieuwe groepsgenoten ontmoeten (Theo en Carla uit Valkenswaard). Na de lunch en een potje schaken (voor het eerst in mijn leven) doen we nog een rondje door de jungle en zien onder andere een dodelijke slang en een rode apenfamilie in de bomen.

Het is werkelijk heel relaxend om hier te zijn en we genieten van de zonsondergang bij de rivier.

De vele geluiden van de jungle hebben een goed effect op je gezondheid en we genieten hier dus nog even lekker. Vanavond gaan we op pad voor een nachtsessie, waarbij Toni ons langs alle insecten in het bos leidt. Spinnen kun je herkennen aan hun reflecterende ogen als je er met je zaklamp op schijnt en het zijn er belachelijk veel in dit regenwoud. Stiekem vind ik het wel een beetje spannend, zo in dit donkere grote bos met al die dieren die geluiden maken. We treffen de vuurrood reflecterende ogen van een aap en wederom meerdere tarantula’s. Ik blijf dicht bij de gids, want in dit grote bos wil ik niet verdwalen. Met Bas achter me voel ik me relatief veilig. Na een ruim uurtje vind ik het eigenlijk wel goed geweest, maar we lopen bijna 1,5 uur het bos in. Gelukkig ook weer terug het bos uit 😉

Terug bij de lodge genieten we van de prachtige sterrenhemel. Ongelofelijk hoeveel sterren er stiekem aan deze horizon te zien zijn. Voor mijn gevoel zoveel meer dan bij ons! Terwijl Bas probeert een mooie foto te maken, ga ik lekker omhoog zitten turen vanaf de vlonders die naar ons huisje toe leiden. Ik zou zo de hele nacht kunnen blijven zitten, maar we worden morgenochtend om 05:00 gewekt, dus tijd om te gaan slapen!

Zondag

In de vroege ochtend gaan we in de boot stroomopwaarts. De rivier is hier zoiets als bij ons de snelweg is. Afstanden leg je af in een boot en waar je aanmeert, hangt af van waar je moet zijn. Alle paden lopen dus ook uiteindelijk terug naar de rivier. Best een grappig verschil. Inmiddels is onze groep uitgebreid, want we hebben nu ook een Frans-Nederlands gezin van vier in de groep. In de veel mineralenbevattende kleiwand een eindje verderop zitten misschien wel 50 papegaaien klei te happen om de mineralen binnen te krijgen. Het is echt een prachtig zicht en met onze verrekijker en telelens kunnen we dit van heel dichtbij aanschouwen.

Even verderop meren we aan en gaan we op een catamaran varen. Niet een elektrische, maar gewoon een simpele, met een peddel. Op dit meer mogen geen motorboten gebruikt worden, om de natuurlijke omgeving van de dieren niet te verstoren. Daardoor is de populatie reuzenotters hier gelukkig nog redelijk groot gebleven. We hebben geluk dat we ze vandaag zien, want vaak zwemmen ze. Terwijl zij hun visjes ophappen, genieten wij van de rust en het uitzicht. Ik doe zelfs even mijn oogjes dicht als het zonnetje op mijn gezicht begint te schijnen.

Aan de andere kant van het meer mogen we gaan vissen op piranha’s. We krijgen een vishengel in onze handen, een stukje vlees er aan en hengelen maar! Dat lijkt best ontspannend, tot er ineens een vis aan je lijn bungelt. Bas is vandaag de eerste die beet heeft en een gele piranha aan de haak slaat.

Toni helpt hem met het er af halen van de vis en het laten zien van zijn eigenschappen. We gaan niet lunchen met deze vis en dus gaat deze vis weer fijn terug het meer in! Even later wordt een nog groter exemplaar gevangen. Ik mag even later ook enthousiast hengelen, maar (gelukkig) moeten ze mij niet hebben vandaag. Vind ik ook niet heel erg eerlijk gezegd, want ik zal wel weer net dat beest in iemands gezicht slingeren met die hengel haha.

In de boot terug spotten we wederom in de klei de grootste papegaai van de wereld (de rood/geel/blauwe).

Terug in de lodge blijkt dat er toch heel even WiFi is en die wordt dus aangeslingerd. De 25 aanwezige mensen grijpen naar hun telefoon en jahoor: WiFi vol haha. Ik ben na 2 pogingen gestopt met proberen, maar Bas heeft even wel geluk. Hij kan in ieder geval iedereen even inlichten dat we ok zijn en morgen weer WiFi hebben :-). Je weet nooit of iemand zich bezorgd maakt 😉 en daarna weer gewoon terug naar de aarde; we zijn hier in de jungle! Daar heb je geen WiFi ;-).

Omdat het nu middag en zonnig is, besluit ik mijn haar even te gaan wassen in het koude water van de provisorische douche. En terwijl ik mijn haar net uitspoel… voel ik dat nou goed?!… wordt het water warmer…. wauw! Het is twaalf uur en nu de generator even aan is, hebben we toch even een warme douche. Ik spring er snel onder voor het over is, want niet alleen mijn haar was toe aan een wasbeurtje, maar mijn lichaam (overspoten met DEET) zeker ook! En hoe heerlijk dat kan zijn om een douche te hebben he. Wat een luxe dat wij dat altijd kunnen doen normaal! Het water komt hier uit ijzeren geroeste tonnen en vandaar dat het waarschijnlijk ook wat bruin is, maar boeiend! We kunnen even opfrissen en genieten! Ik knap er weer helemaal van op na 3 dagen zonder!

Na even lekker relaxen en lezen in de hangmat gaan we om 15:00 boogschieten. Wel met een authentieke boog (zelfgemaakt) en zonder handige opzetstukjes en vastklikpuntjes uiteraard ;-). Ik bak er vooralsnog niet veel van (de pijl valt er vanaf zodra ik het touw los laat), maar gedurende de middag gaat het steeds wat beter.

Eind van de middag doen we een uitgebreide wandeling naar de Canope-tower, een stalen toren die met 16 ijzeren scheerlijnen vastgezet is in de grond, waardoor deze wat wiebelige toren blijft staan.

Met het vertrouwen van Toni klimmen we allemaal 37 meter omhoog om vervolgens boven de hoogste boomtoppen te genieten van het uitzicht en de ondergaande zon. Wauw, wat heerlijk relax! Terwijl de zon langzaam ondergaat genieten we van de vergezichten en zien nog wat mooie papegaaisoorten hoog in de bomen. De apen blijven voor ons vandaag verborgen. Als de zon helemaal onder is, klimmen we weer naar beneden (zonder leuning vast te houden, vanwege de enorme mieren die hier lopen!).

In het donker lopen we een uurtje met onze hoofdlampen terug, ondertussen nog wat nachtdieren spottend. Onvoorstelbaar hoeveel activiteit er hier zelfs ’s avonds is! Terug in de lodge is het tijd voor het diner en daarna doen Bas en ik nog een potje schaak. Althans, ik eigenlijk niet, want de twee andere mannen in onze groep denken eigenlijk soort van voor mij en hebben een hele strategie bedacht. Ik voer intussen braaf uit, want elke pion die ik verplaats geeft een soort van ‘nee nee nee joh die niet’. Haha het is immers pas de tweede keer ook he… We nemen er een cocktail bij voor onze laatste avond en hopen dat de generator op tijd uit gaat, zodat we nog even optimaal van het donker en de sterrenhemel kunnen genieten. Helaas is er een grote groep aangekomen vandaag die nog lang in de lobby blijft, misschien daarom ook dat we al in slaap gevallen zijn voordat de generator uit gaat. Ach, we hebben gisteren in onze gedachten….

Maandag

En zo zit onze jungle experience er alweer veel te snel op… We bedanken Toni en onze gezellige andere groepsgenoten voor hun gezelschap en laten wat fooi achter in deze ontzettend ontspannende omgeving.

Wat was het heerlijk; effectief waren het misschien maar 2 dagen, maar we vonden de jungle echt heel relaxend. De vogeltjes, de geluiden, de lodge die open verbinding had met de natuur. Het was ontzettend tof om echt een beetje een te worden met de natuur en deze Nape lodge had daar echt een perfect effect op. Alles was op het gemakje en overal was tijd genoeg voor.

We gaan terug over de botensnelweg naar de bus, met de bus naar Puerto Maldonado AirPort, doen daar nog een geocache, staan een tijdje in de rij, eten een te dure focaccia, laten onszelf niet omboeken naar een directe vlucht (die staat daar nu nog te wachten met vertraging denk ik ;-)) en stappen in. We maken een tussenstop op Cuzco, want dat wilde Bas graag (het is een zeldzaam steile landing tussen de bergen). Mijn maag vindt het iets minder grappig, maar fijn om toch nog even Cuzco te zien, fijne stad. Na een korte pauze van het vliegtuig (en een glaasje water omdat ik me toch niet zo lekker voel) vertrekken we weer en een uurtje later komen we aan op Lima AirPort.

Dat maakt ook gelijk dat onze vakantie er nu bijna op zit… Nog een dagje Lima en dan zitten we weer terug in het vliegtuig naar Nederland. Met de heerlijke herinneringen aan deze prachtige reis in ons hoofd.

Share

6 Replies to “De echte jungle zonder WiFi [Tambopata-Amazone]”

  1. Wauw, wat een super mooie ervaring!!!! Jullie hebben een fantastische vakantie om terug op te kijken. 😀😀😀😘

  2. Wat een fantastische en spannende ervaringen hebben jullie de afgelopen weken beleefd. En wat heb je dat allemaal prachtig beschreven, Ine!
    Bedankt dat je deze reiservaring met ons gedeeld hebt. Geniet van de herinneringen en goede reis naar huis! Groetjes, Lianne

    1. Hee Lianne. Wat leuk dat je hebt mee gelezen 😃 Het is een heerlijke reis geweest en we hebben echt ontzettend genoten! Graag gedaan en bedankt voor de goede reiswensen! In Nederland is het wel weer een beetje afgekoeld geloof ik he! 😊

Laat een antwoord achter aan Inetjuhhh Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *