Het leven is een feestje, je moet alleen zelf de ballonnen opblazen!

Zó, het vakantieritme is weer begonnen. Terwijl ik dit typ, zit ik lekker bij de kapper in de stoel om mijn haartjes bij te laten werken voor het nieuwe jaar.

Heerlijk, zo eens in de paar maanden iemand die even voor mijn als-vrouw-zijnde-zo-heilige-haren zorgt. Uiteraard gebeurt dat niet geheel zonder slag of stoot, want uiteraard probeert de slinkse kapster met de gouden glimlach om je naast knippen en verven ook nog even fohnen, speciale cremepjes en gelletjes aan te smeren. En dat doet ze uiteraard niet als je kritisch kijkt naar de knipsels… maar dat doet ze terwijl je op je zwakst bent: terwijl ze je masseert met je nek achterover liggend in de uitspoelbak met de vingertoppen rondjes draaiend langs je slapen en je een hoofdmassage geeft. Soms ben ik heel zwak…

…doe dan toch maar.

Bijna het dubbele armer dan bij mijn reguliere kapper stap ik met mijn mooie frisse coupe weer buiten! I’m ON! Verder is deze week is heerlijk on-Ine-achtig, hear me out: lekker onderuit hangen op de bank met mijn nieuwe Netflix-abonnement en Suits seizoen 4. Af en toe met wat mensen op pad, gezellig bij ons thuis uit eten, m’n beste vriendinnetje Maaike op bezoek, naar de dokter (laatste Hepatitis vaccinatie), naar de sauna. Lekker hoor. Vakantie! Mij hoor je geen seconde klagen. 😀

Dat mag ook wel na zo’n week als vorige week. Toen schreef ik al even over het gave optreden van woensdag, maar ook vrijdag voelde als zo’n toffe dag! Ik merkte het al woensdagmiddag, toen we met de band nog even voor de laatste keer onze liedjes doornamen. Volgens mij waren we voor het eerst compleet. En alle puzzelstukjes vallen in elkaar als iedereen aanwezig is: Oh! Nu snap ik waarom we met zijn 6-en zijn in de band… bij elkaar klinkt het zoooo mooi… een geheel; samen; en waaauw, wat een energie komt er dan al vrij! En dan is het nog niet eens vrijdag. 😉 Zij zijn in vorm, ik ben in vorm! En hoewel de helft van de gesprekken die mijn medebandleden met elkaar voeren abracadabra zijn voor mij: “Nee, we spelen ‘Driving home’ in D“, “de akkoorden zijn C A E“, “Je grondtoon is een E“, “Ja, we bouwen het op als een flashmob“, gaat het altijd heel tof! Per dag leer ik termen bij, wat dat betreft is het net het onderwijs 😉 . Want ik ben eigenlijk nog een kleuter als het gaat om muziek, zo eentje die niet meer in haar broek plast tijdens het kringgesprek, maar wel één die in de bouwhoek niet nieuwsgierig kijkt naar hoe andere andere kinderen een toren bouwen, maar eentje die gelijk mee gaat helpen bouwen, ongeacht hoeveel bouwkundige ervaring ze niet heeft. Natuurlijk heb ik vroeger AMV gehad en heb ik toen wat noten leren lezen, maar het zingen wat ik nu doe doe ik voornamelijk op gevoel. Dat schijnt volgens Raph (elektrisch gitaar) vooral handig te zijn, maar “als je het op gevoel doet moet je zeker niet gaan tellen, want anders gaat het mis“. Alle adviezen neem ik ter harte, want dit zeg ik oprecht uit mijn hart:

ZIJ ZIJN ECHT GOED!

OK, ik heb er misschien geen verstand van, maar dat zij echt heel goed zijn weet ik zelfs. Je hoeft maar een liedje te noemen en Fedde speelt het gelijk en kan de noten er ook nog bij noemen. Raph maakt de jus hij fleurt het liedje op, en dat alles lijkt hij te doen zonder moeite. Edwin speelt bas en voor ik aan dit fantastische avontuur begon wist ik niet eens wat een basgitarist precies doet. Hij legt de basis! Dan Elton, die weken geoefend heeft om alle liedjes te kunnen spelen op z’n nieuwe piano; je moet het maar even doen… en willen doen! En dan Ad; ik hoor het hem nog zeggen: “oh ja en dan gewoon tik-proem-tik proem, dan hard aanzetten en ja; oh komt wel goed joh. Ik kijk jou wel aan Fedde!” Ik geniet van het feestje waar ik onderdeel van ben. Wat tof dat ik met deze muzikanten mag spelen en wat is het gezellig. Het klikt goed en dat zie je ook op het podium. We hoeven elkaar maar aan te kijken. Een blik van verstandhouding, één blik is genoeg; “oh, dat stukje deed je goed“, “gaat lekker hè“. Zó fijn! We genieten echt en ik hoop dat we nog heel lang met elkaar op deze manier muziek mogen maken. Ik kan er zo heerlijk van genieten. Zingen is een belangrijke hobby geworden, waar ik van en met deze mensen nog heel veel over wil leren!

Soundcheck vrijdag 18 december

En dan vrijdag: 13 nummers op het programma. Een beetje gezonde spanning en vooral een behoorlijke lading adrenal-INE. That should be it and THAT’s it. Het wordt al wat natuurlijker om te zingen voor een groep. Om 12 uur hebben we soundcheck en ik heb er echt zin in, vooral heel veel zin in. 😀 Een belangrijke groei ten opzichte van de laatste schooldag voor de zomer, want toen stond ik er een stuk minder relax. Veel gespannener. Nu voel ik me best chil; ik kan relax zingen, hoef me niet druk te maken. *(althans; niet drukker dan ik normaal gesproken al ben…!). We hebben hier voldoende voor geoefend en natuurlijk zal niet alles van een lijen dakje gaan, maar bij professionele zangeressen zit ook niet altijd elke noot er op. Dat ik dat wel van mezelf verwacht is misschien toch een heel klein beetje perfectionisme… heb ik het dan toch in me?

Het duurt een paar liedjes voor ik er echt in zit, maar dan zit ik helemaal in m’n eigen flow. Dat is eigenlijk een beetje gek om te ervaren. ik zoek niet constant de bevestiging die ik normaal zoek en ben eigenlijk gewoon m’n ding aan het doen. 🙂 En dan gebeurt er ook nog van alles voor mijn neus: 2 van die helden die voor mijn oog al hun energie verbruiken om de fictieve alp op te fietsen. Collega’s Guillaume en Gerard hebben een initiatief opgestart om in juli in de Vogezen te gaan fietsen om geld op te halen voor het KWF en er staan 2 fietsen waar zij tijdens ons optreden op zitten en vragen geld te doneren om het licht aan te houden. En ze houden het vol en rijden wel 2x die berg op!!!! 😀  Wel heel tof! En ook heel tof dat wij daar een bijdrage aan mogen leveren! Er wordt deze eerste dag ruim 700 euro aan sponsorgeld opgehaald onder de collega’s! Waauw! Af en toe steken we, terwijl bij hen het zweet op hun voorhoofd staat en bij mij in m’n oksels, een duimpje naar elkaar op om te laten merken dat het bij hun of bij ons nog OK gaat 😀 (Zie Facebook: “Radius Cycling Team” voor meer info!)

“Valerie” voelt al heerlijk, gaat met elk stuk harstikke goed; en met name onderling genieten we van dat nummer denk ik het meest… en ook “Make you feel my love” gaat super, zeker na de supertips van Martine, fijne uithalen en het prachtige pianospel. De hoge noten van “Four five seconds“, waar ik me zo’n zorgen over maakte  zitten er op, ze gaan goed. 😀 En zo gaat er eigenlijk gewoon heel veel goed *wees tevreden, Ine* Zuiver mijn stem. Ik zit er ook een enkele keer naast en dan probeer ik onzichtbaar te balen… 😐 dat gaat nogal lastig als je zo’n uitgesproken mimiek op je gezicht hebt zoals ik… 😀 maar dat ben ik ook; altijd te lezen hoe ik me daarbij voel. Ik ben dan misschien tekstvast en kan goed toon houden. Ik kan nog veel leren over zingen. Het feit dat het met zo weinig ervaring toch al zó de goede kant op gaat wil zeggen hoeveel ik voor mijn gevoel nog kan groeien!!!

Ik voel me best trots dat ik toch maar voor zoveel collega’s daar sta. Het voelt kwetsbaar, alsof ik mijn ziel even in handen geef van andere lieve mensen om mij heen en dat voelt altijd een beetje onzeker,  alsof iemand zomaar je opgebouwde vertrouwen kapot kan slaan als hij een rotopmerking wil maken. Maar gelukkig heb ik leuke collega’s, die het initiatief vooral waarderen! Daardoor voel ik me veilig genoeg dit te doen. En het mag er zijn. Ik vind dat ik het enorm goed gedaan heb, want ga er maar eens aan staan… Ik ben er trots op dat ik mensen heb ik kunnen vermaken gedurende de middag met zo’n puur instrument dat ik maar mooi heb: mijn stem. 😀 Het laatste nummer knalt er na een uur net zo energiek uit (misschien wel energieker om de laatste strohalm zang er uit te gooien) dan een uur geleden en dan zit het er op. Ik kan ook wat uit die glazen fles met de roze dop, waar-ik-al-2-uur-anderen-van-heb-zien-drinken-terwijl-ik-mezelf-tegen-hield-waarvan-ik-inmidels-ontdekt-heb-dat-het-limoenwijn-is, gaan drinken… 😀 😀 😀  daar ben ik aan toe 😉  En waaauw! Wat een heerlijk gevoel na dit alles 😀 Ik zit weer in de rush, samen met de anderen. Uiteraard wordt de stad ook nog even bezocht, lekker even ontladen… liedjes meezingen 😀 en dan begint de vakantie.
Na mijn optreden op de laatste schooldag had ik ook even een baaldagje omdat ik 7 weken niet kon zingen en ik even die adrenaline kwijt was. En natuurlijk is dat dit keer ook even. Maar ik weet dat het weer over gaat! Ik gaf het gewoon ff 2 dagen de tijd en ben vervolgens gaan genieten van alle leuke dingen die deze vakantie weer te bieden heeft. Want deze week is rustig, maar volgende week ga ik echt iets heeeeeeel tofs doen. Ik ga op verrassingsvakantie. 🙂

Twee vrienden van mij hebben tussen kerst en oud en nieuw een 4-daagse trip georganiseerd voor onze vrienden. Waar we heen gaan? Niemand weet het. En ook niet wie het organiseren, of misschien organiseert maar 1 iemand het? En vertrekken we eigenlijk wel de dag na kerst? En blijven we in Nederlad of gaan we naar het buitenland? Tot op de dag van vertrek blijft alles een groot geheim. Tussendoor heb ik geheime berichten per post ontvangen, ASCI-omzettingen, websites en YouTubefilmpjes met vervormde stemmen, waardoor we met veel puzzelen ontdekt hebben dat we EUR 150, een OV-chipkaart, een matje en een slaapzak mee moet nemen.

De ontdekte website vandaag…

Voor de rest weet ik NIETS. Niet waar we naartoe gaan, niet of het koud of warm is daar (hoewel het nooit koud kan zijn als er zelfs in de alpen geen sneeuw ligt… 😉 ), niet of we met het vliegtuig, de trein, de taxi of de fiets gaan of niet wie dit leuke initiatief genomen heeft? Ik weet alleen dat ik mee ga! En daar heb ik toch wel bijzonder veel zin in. 😀 Want het is met een stel mensen die ik graag mag. Dus ik heb er vertrouwen in dat het vast en zeker heeeeeeeel erg tof gaat worden. En tja: wat je gaat doen maakt  toch eigenlijk niet uit, als het maar met de juiste mensen is! Het leven is een feestje, je moet alleen zelf de slingers nog ophangen. 😀 😀 😀 En aangezien mijn slingers al een tijdje hangen doen we er dan maar de ballonnen bij 😉 Daar ga ik vast en zeker nog met je over bloggen. Dus houd hem in de gaten.

Voor nu is het eerst nog tijd om over een paar dagen te gaan genieten van een kerstdiner op 1e kerstdag bij mijn moeders kant van de familie. Vervolgens daarna tweede kerstdag zelf een kerstdiner voor te bereiden voor mijn papa, Simone en oom Peter en dan 3e kerstdag is het zover: dan ben ik tot 30 december op reis naar het onbekende. Echt weer iets voor mij. Ik houd van verrassingen 😀 . Woop Woop! *Helaas zie je de smile van oor tot oor niet als je deze blog op je computer leest, dus stel hem je even voor!* Ik hoop dat jullie ook allemaal heerlijke kerstdagen tegemoet gaan: zorg goed voor jezelf en de mensen die je lief hebt om je heen. Want je moet elkaar natuurlijk het hele jaar door waarderen, maar het kan geen kwaad om daar de nadruk nog even op te leggen met kerst. 🙂 Geniet ervan! 🙂