Math CAN be fun!

En dan is het nu toch echt vakantie… wat?! vakantie…. VaKaNtIe… Wat?! VAKANTIEEEE!!!!!! Don’t say it too loud, I’m not used to the word yet! 😛 Ik mag er gelukkig nu eindelijk aan geloven!!!!! Maar ondanks het feit dat mijn eerste 1,5 week vakantie totaal niet voelde als vakantie, had ik dit avontuur absoluut niet willen missen!!!

Ruim 2 weken geleden kreeg ik via Sietse, een collega ICT op het Radius waar ik werk, een verzoek met een paar kernwoorden: “uitwisseling uit Abu Dhabi”, “mental math”, “lijkt me wel wat voor jou”, “verdient lekker”. Het eerste wat in me op kwam was ‘nee zeggen’. Niet omdat het me totaal niet tof leek, maar omdat ik het afgelopen jaar op mijn werk echt een enorm zwaar jaar gehad heb. Daarin ben ik (en zijn wij als team) best wel enorm overbelast. Alles waar ik dus naar uit kijk in de laatste weken is VAKANTIE: daar ben ik echt aan toe en tel ik naartoe af. En als je weet dat je dit gaat doen en dat je daardoor twee weken minder vakantie hebt en je stelt je daar op in, voelt het lang niet zo zwaar als wanneer je je op vakantie in stelt en het gaat dan niet door. Maar ja, mijn interesse is wel gewekt; nieuwsgierig als ik altijd ben wil ik toch wel meer weten. Ik ga in gesprek met de organisator van dit alles en het blijkt te gaan om 28 meisjes en 12 jongens die vanuit de Verenigde Arabische Emiraten (UAE) hierheen komen voor 14 dagen en naast een aantal culturele bezoeken en andere cursusonderdelen ook een cursusonderdeel van 3×3=9 uur over mental math (hoofdrekenen) willen volgen. Geen voorkennis over het niveau, de verwachtingen, de rode draad; alleen maar dat en de weet dat de voertaal Engels is. Mijn Engels is best OK, maar vakterminologie rekenen; daar hoef ik echt niet over naar huis te schrijven; dat zou me dus best niet kunnen lukken. Desondanks betaalt het bijzonder goed en daarnaast lijkt het me een prachtige uitdaging om onderwijs eens op een andere manier met een andere cultuur te combineren. Een kans die ik eigenlijk niet kan laten schieten….. En dus beginnen de voorbereidingen…. niet zonder slag of stoot en vooral gepaard met heel veel spanning en zenuwen: “Zou ik het wel kunnen?!” “Is mijn Engels wel goed genoeg?!”, “Is het niet gemakkelijk of moeilijk?”, “Wat voor onderwerp zal ik dan kiezen?!”, “Wat voor kleding kan ik wel of niet aan?”. Mijn voorbereiding neemt misschien wel een volledige werkweek in beslag, en vorige week woensdag 20/7 mag ik voor het eerst. Een les, zo interactief mogelijk, met voorkennisquiz, tricks over enorm handig vermenigvuldigen zonder rekenmachine en ook nog wat mental brain tricks. Witte rok, los shirtje aan. Colbertje en panty in m’n tas voor de zekerheid. De ochtend van tevoren maak ik nog een presentatie bij mijn verhaal en een uur van tevoren check ik alle technische details om alle hiaten te voorkomen.

….and GO!

En daar ga ik: 40 nieuwsgierige koppies voor me in de meest luxe collegezaal die Tilburg University heeft. Ik ga even rustig zitten op mijn bureaustoel en probeer iedere leerling te bereiken door iets te doen wat ik meestal doe, omdat dat heel natuurlijk gaat: aankijken en gewoon lachen. Ik krijg lachende gezichten terug… fijn, dat begint goed! Ik begin een gesprek dat we het beste weer van Nederland (35 graden red.) voor ze gereserveerd hebben ’to make them feel more comfortable’. Een ludiek gesprek start over dat ze het eigenlijk best koud vinden en voor de ‘snow’ komen en het ijs is gebroken. Na 5 minuten sta ik alweer enthousiast springend voor de klas en dat is wanneer ik mezelf terugvind, mijn zenuwen achter me laat omdat ik me realiseer: ‘O ja, ook in het Engels ben ik gewoon Ine!’ Mijn les blijkt een schot in de roos en studenten werken de volledige les aan mijn oefenstof. En ze vinden het leuk! En wat een energie krijg ik daar weer van. Enorm veel complimenten vliegen mijn kant op: ‘I finally get it!’ ‘Oh, this way math is fun!’, ‘This is exactly what we came here for!’. De supervisors overwhelmen me met positiviteit en ik word gevraagd in een filmpje wat te vertellen over wat ik de studenten geleerd heb en wat ik ervan vond voor het ministry of Education in UAE. De dagen er op maak ik een kleine aanpassing in mijn programma en uiteraard mijn tot in de puntjes voorbereide presentatie en lesvoorbereiding 😉 Engels, daar ben ik al niet eens zenuwachtig meer voor: ik bereid mijn les zelfs in het Engels voor. Zo snel went dat dus.

De zaterdag (jazeker, les op zaterdag!) die volgt komen de studenten al op me afgerend voor mijn les: “oohhh there you are, we are looking forward to your class soooo much! It was so much fun last wednesday”. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar zelden heb ik studenten van +-16 jaar op die manier op me af zien rennen hahaha 😀 . Er wordt nog een filmpje geschoten waarin een student uitlegt hoe Japanese multiplication werkt; op de manier die ik ze woensdag geleerd heb. 😀 VET om je eigen les vertaald te zien in de woorden van een student (Arabisch weliswaar)! 😀 Dat schept wel verwachtingen, dus ik ben blij met mijn goed voorbereide les over wortels en kwadraten, waar ik ze trucjes leer om zonder rekenmachine de grootste squares and square roots te berekenen. Heel veel leuke instructiefilmpjes, en oefenen oefenen oefenen. Als ik een student even wat extra uitleg geef en wat rumoer om me heen begin te horen kijk ik even op, gewend dat ik even bij moet sturen of corrigeren: “Hey, ga je weer aan het werk?” of “Leg je je telefoon even weg?”. Ik ben dan ook verbaasd om te zien dat mijn studenten aan het discussiëren zijn met elkaar over het goed oplossen van een som. Iedereen is bezig met math, geen mopperende koppies of achteroverhangende studenten. Ook wel eens leuk 😉 😀 En weer enkel positieve reacties van zowel staff als studenten.

Ik ga naar huis met een voldaan gevoel: hiervoor ga je het onderwijs in, om jonge mensen iets te leren. Zelden heb ik zulke gemotiveerde jonge mensen gezien. Waauw! Na mijn les hebben ze een lesje fietsen. Nog nooit mensen zo enthousiast gezien op en over de fiets. Er gaat een wereld voor ze open; zo mooi om te zien hoe ze de Universiteitscampus als een stel debielen over fietsen: misschien toch een cursusonderdeel ‘veiligheid op de fiets’ toevoegen denk ik nog 😉 . Vol energie rijd ik naar huis en het is dan ook zonder zenuwen dat ik vanmorgen wederom klaar sta voor de 3e en laatste les; wel een beetje melancholisch. Je bouwt in zo’n korte tijd en ondanks de culturele-, taal- en niveauverschillen wel een enorme band op met zo’n groep: je gaat ze een beetje leren kennen, je herkent hun speciale dingetjes en praat met elkaar ook nog even buiten de les. Vandaag gaat de les over binary systems: getallen omzetten van binair naar decimaal en van decimaal naar binair. Best een pittige opgave, maar ze zijn wederom gemotiveerd en krijgen het vrijwel allemaal voor elkaar, leuk-leuk-leuk. Ik sluit vandaag af met wederom een quiz (die ze nota bene het liefst 2x zouden willen doen haha). En dan zit het er op: na 2 rondes van applaus wil ik graag met de hele groep op de foto en vraag ik ze nog feedback voor me op te schrijven wat resulteert in onderstaand prachtig document met warme, mooie woorden van warme, mooie mensen. Er volgen nog een tiental snapchat foto’s, filmpjes, selfies en wederom een opname voor het ministerie van onderwijs. Prachtige complimenten van kinderen die nog nooit ook maar IETS leuk hebben gevonden aan math en door mijn lessen het leuk zijn gaan vinden, kinderen die mijn lessen gaan missen, maar ook mijn energie en smile. Ik krijg zelfs een cadeautje van een meisje :O : een speldje met het embleem van de UAE. Wow! Het moet voor haar geheid belangrijk zijn en voor mij voelt het enorm speciaal dat ik dat van haar krijg (zie foto onder) Eventjes ben ik heel lichtjes geroerd. Het heeft bij hen wat teweeg gebracht, maar bij mij ook. Ik voel me gezegend dat ik dit heb mogen doen… het heeft enorm veel meer tijd gekost dan de 9 uur les, maar het heeft me ook zoveel opgebracht! Dit zijn van die momenten dat ik me realiseer hoe fijn ik onderwijs vind. Meiden en jongens iets leren over wiskunde, maar natuurlijk ook over andere dingen. Ze iets bij brengen waar ze in hun eigen leven iets mee kunnen. Ik hoop dat deze meiden en jongens straks naar huis gaan met het verhaal dat ze een enorm gave Summer course gehad hebben in Nederland en misschien zelfs dat daar nog een woordje aan mijn les gewijd wordt: “Oh mum and dad; it was so awesome! And math… was so much fun!”