Na 36 uur aaneengesloten wakker zijn is het eindelijk zover, we zijn gecrashed. In ons waterbed voor een weekje proberen we bij te komen van een lange intensieve rit naar Konigsleiten, Oostenrijk, waar Desiree en ik een weekje bijtanken van de drukte van afgelopen tijd en genieten van prachtige sneeuwlandschappen en wintersportavonturen. De rit erheen was al een avontuur en dan moet de vakantie nog beginnen!
Al 4 maanden geleden boekten we ons 2-persoonsappartement in Oostenrijk en sinds dat moment is het een over en weer sturen van prachtige sneeuwvergezichten via Facebook. En eindelijk is het dan zover: vrijdag 21 februari. De Audi van Dees volgeladen. Als er een heel gezin mee zou gaan geloof je het ook, maar geen dakkoffer nodig voor ons, alles past netjes op de neergeklapte achterbank. Je ziet geen reet meer door de binnenspiegel, maar boeiend. Terwijl wij ons innestelen op de voorste rij (Dees achter stuur en ik achter navigatie) krijgen we nog wat goedbedoelde bezorgdheid onze kant op in de vorm van: ‘pas goed op’ en ‘doe voorzichtig’. Uiteraard wuiven we de bezorgde gebaren gelijk weg, want wat denken ze wel: we zijn verdorie twee stoere chicks op weg naar de wereld! Wat zou ons nou kunnen gebeuren….? Waarna we op pijnlijke wijze (“JE LICHTEEEEEN!”) herinnerd worden aan het feit dat we om 22:00 ’s avonds nog vergeten zijn de lichten van de auto aan te doen… Ooopps!
De heren willen ons uitzwaaien en dus is er geen tijd voor TomTom instellen. We stoppen dus na een enthousiast-fake-zwaaitje nog even netjes om de hoek om alsnog de navigatie in te stellen en te proberen de Spotify-playlist aan de praat te krijgen. Dat lukt vooralsnog niet en dus verlopen de eerste twee uur in stilte……
Hahahaha had je gedacht: Desiree en ik zitten samen in een auto en dus is dat kletsen kletsen kletsen. Volgens IneIne zouden we om 7:30 morgenochtend aan moeten komen en dus gaan we vol goede moed op pad. Onze eerste stop volgt om 00:30 waar ik hoop een burgertje bij De Mac te scoren; die helaas in Duitsland blijkbaar al om 22:00 dicht is :-(.
De koffie hakt er gelukkig wel in en dus ben ik de twee uur erna fris en fruitig achter het stuur te vinden om met moeite de vele felgekleurde lichtjes in afstand te onderscheiden. Dat blijkt nog best lastig. Zeker omdat de Duitsers zo ongeveer elke 10 km werkzaamheden verrichten (het lijken de Belgen wel), en dus is het oppassen geblazen met de snelheid. Gelukkig ben ik hartstikke moe en ga ik dan vanzelf al als een slak rijden. Oplettend merk ik nog wel even na 2 uur op dat ik zo blij ben dat er hier drie rijstroken zijn (om vervolgens tot de conclusie te komen dat dat al 1,5 uur het geval is….) De inmiddels werkende muziek wordt luidkeels meegezongen en Corry en de rekels zijn er niks bij: Spice Girls, Keane, Robbie Williams; alles wordt hard meegeblèrd. Dit laatste houden we overigens bijna 10 uur vol (geen wonder dat Dees nu schor is. ;-))
Rond 03:00 hebben we allebei een kneiterhard dipje. Heel Nederland en België lijkt in de file te staan voor hetzelfde tankstation (het lijkt Luxemburg wel) en dat nota bene midden in de nacht… waar gaan al die dakkoffers met die auto’s naartoe? En wij nog wel denken dat wij zo slim waren om iedereen voor te zijn door vrijdagavond te vertrekken….. dusss…
Drie kwartier later hebben we even getankt en Dees gaat zo weer rijden, maarrrrr half ingeslapen en ineens is daar het wondermiddel: ‘Groffen-koek!!!!’ (uit Bergen red.). Dit zorgt voor zeker 1,5 uur suikerrush waardoor we ook Hilary Duff uit volle borst mee kunnen zingen. In het donker wordt het er niet gemakkelijker op en rond 04:30 wordt het in de auto steeds stiller. Het blijkt een prachtig moment om het blikje Red Bull zonder suiker tevoorschijn te halen. Wetenschappelijk experiment 1: men zegt dat het zonder suiker niet werkt; wij bewijzen het tegendeel!! Want geloof het of niet, maar 10 seconden (écht serieus geen grap!) later zitten er twee stuiterballen in de auto weer midden in een liedje van de Backstreet Boys. Verbaasd kijken we elkaar aan. Geen idee wat hier in zit, maar gezond is het vast niet! 15minuten later is de pret weer over en wordt een Leev-koek aangeslingerd voor hopelijk nog wat energie.
Aangekomen bij een tweede tankstation (dat blijkbaar nog niemand heeft ontdekt, want het is rustaaaag) is het nog pikkedonker. We halen nog even een koffietje om ons bioritme te omzeilen en als we buiten komen is het ineens dag. WTF: daar kan geen Groffenkoek aan tippen!
En dan is langzaam het zwaarste deel voorbij. Het begint ochtend te worden; weg vermoeidheid, weg lastige lichten en hup: GAS ER OP! Helaas denkt heel NL/BEL/DUI dat, want hoewel we om 07:00 nog 2,5 uur moeten rijden, is het na een korte stop ineens nog 3,5 uur. In de daaropvolgende 3 uur moeten we nog 3 uur rijden en steeds als het aantal uur onder de 3 dreigt te komen steekt een klein dorp er een stokje voor door stop-borden te plaatsen op onlogische doorgaans volledig stille kruisingen (waar nu heel de familie dakkoffer zich heeft verzameld). Na 2,5 uur rijden over 10 kilometer zijn we weer on de run en ondanks omleiding, wat haarspeldbochten en de toch nog doorgevoerde wisselactie (immers die drie uur werden er ineens 7) verloopt de reis verder met veel verhalen en humor. Van de 9 uur maakten wij 14 uur met 5 uur vertraging erbij.
Rond 12:00, nog 4 uur voor incheck, arriveren we bij de Gondelbaan van Konigsleiten en warempel: ons appartement ligt er letterlijk onder; voorzien van vaatwasser, waterbed, sauna, Turks stoombad, zwembad, relax ruimte, en verwarmde skischoenen-opbergruimte.
Het voelt alsof we het verdiend hebben. En dus belonen we onszelf met een middagje in de zon op het terras van SusiAlm met een groot glas schiiwasser himbeeren (aanrader!).
Ik doe nog serieuze poging de skikaart te bekijken, maar daarna soezen we ongezien bijna in slaap in de lounge-set met dekentjes en genieten van het werkelijk prachtige uitzicht. Dees zegt nu dat ik even moet vermelden dat de zon echt f*cking hard scheen! 😀 Want dat was ook zo. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Wat een genot! We voelen ons gezegend. Na een bezoekje aan het Turks Stoombad (waar ik bijna niet meer uit kom,omdat ik waarschijnlijk tijdens het auto-rijden een rib heb geblokkeerd waardoor ademen wat lastig gaat (ach detail ;-)) douchen we uiteindelijk en liggen om half 8 in bed. Zes nachten op een cruiseship gaan we wel volhouden (deinend in het waterbed) Voldoende avonturen te beleven deze week ; en wat hebben we er zin in!!!!
Hoi Ine En Desiree,
Wij wensen jullie veel ski plezier maar doe niet te overmoedig.
Volgens de blog was het een vermoeiende reis maar wel vol avontuur.
G roetjes van oma en opa.