En hoppa, in een busje met 4 Franse dames en 1 Zwitserse naar onze volgende bestemming: Ha Long Bay (Ha= rivier, Long = lang, Bay= baai; lange rivierbaai dus 😊). Daar zullen we overnachten op het water in een kleine boot; net als 200 andere kleine boten. Maar je moet er iets voor over hebben om een van de wereldwonderen van je Bucket list te kunnen strepen! En óf het het waard is! Waauw, zeker weten een aanrader! En daarnaast ook nog een stel leuke mensen ontmoet, waar we een heerlijke trip mee hadden.
Busje komt zo!
Het is vroeg op vandaag, want we worden om 08:00 opgehaald. Dat valt nog best tegen, want Sams slaapritme is een beetje om zeep. Gisteravond om 0:00 werd ie wakker en was ie aan het spoken tot 01:30; rechtopzittend in bed als we zombie, even met de handjes tegen het bed meppen, wrijven over de lakens. Niet dat ie vervelend was, maar een lichte slaper als ik ben, valt daar niet van in slaap haha. Ietwat geradbraakt word ik dus vanmorgen wakker, maar ach; uiteindelijk is ie in slaap gevallen, dus ik mag niet klagen 😉
En dus in het busje en op weg voor een 2,5 durende trip naar Ha Long Bay, waar Sam na 1,5 uur wel een beetje klaar mee is. Hij is ook moe (wat wil je: na vannacht haha). Gelukkig heb ik in het vliegtuig een truc ontdekt: als ik zachtjes in zijn oor ga zingen, stopt hij gelijk met jengelen en gaat in ontspanstand liggen. Dat betekent wel dat ik me over m’n gène heen moet zetten, maar om de 7 andere mensen in het busje te sparen doe ik dat graag (tenzij ze naar mijn gezang luisteren erger vinden dan naar Sams gejengel natuurlijk haha)
Beetje jammer dat ik serieus alleen op ‘Berend botje’ en ‘K zag twee beren’ kan komen, maar gelukkig kun je van die laatste zo’n 80.000 varianten maken. En dus hebben we nu apen die samen slapen, poezen die smoezen, reeen die sleeen, leeuwen die geeuwen en kippen die wippen. Het maakt allemaal niet uit, als ik maar op repeat door kan gaan valt ie vanzelf in slaap. En dus zit ik er nu zo bij:
Toeristisch?
Na aankomst worden we door onze gids ‘Mang’ (Westers: Mike) met 60 haringen in een klein tonnetje gestopt op een boot. Oh nee, het zal toch niet?! We maken ons even wat zorgen over de trip die we geboekt hebben. We weten dat Ha Long Bay toeristisch is en zulke dingen vallen altijd tegen in het echt: 80 boten en geen mogelijkheid om een goede foto te maken; dat idee. Zouden wij dan ook? Het is intussen best warm en ondanks dat Sam het nog goed volhoudt, begint hij wel langzaam wat te jengelen. Om ons heen kijken mensen van: ‘wat moet je hier met dat kind’ en net als ik denk: ‘pfff’, komen we aan bij onze boot voor vandaag, vannacht en morgen. En hoewel er vele monstergrote cruiseschepen rondvaren, komen wij terecht op een relatief klein bootje met 12 mensen. Eigen hutje, lekkere airco, knusse lunchzaal: waaaauw, precies wat we wilden. Swan Cruises stelt tot nu toe nog niet teleur.
Ha Long Bay en Bai tu Long
We genieten van een zoals zij het noemen ‘lichte’ lunch (oftewel: we zitten bomvol haha) en maken kennis met onze medereisgenoten, waarvan 4 Franse dames, 1 Zwitserse, 2 Nederlandse meiden uit Utrecht en 2 Nederlandse meiden uit het noorden van Nederland (Nienke, Rosa, Maamke en Rozemarijn). Vanaf onze boot gaan we op een kleinere boot en vanaf die boot op een smalle vierkanten houten roeiboot, waarop we langs de rotsen van Ha Long Bay varen.
De baai Ha Long Bay, van 120 kilometer lang en 1550 m2 bestaat uit 1969 kalkstenen eilanden met dichte begroeiing. De rotsen staan indrukwekkend in de zee, maar ook aan de onderkant zijn ze soms uitgesleten, waardoor grotten ontstaan. Daar varen we dus ook doorheen: super tof!, al kletsend met de overigens super gezellige andere Nederlandse dames. Sam staat intussen gezellig bij ons in de boot en kijkt zijn kleine oogjes uit van al het moois en nieuws wat hij ziet. Het is werkelijk een fenomenaal uitzicht en eigenlijk valt het best mee met de hoeveelheid toeristen die in de weg staan voor een foto. Genoeg rotsen, dus ook genoeg plek om een toffe foto te maken. Ik dacht altijd dat het maar een paar rotsen bij elkaar waren, maar nu we zo’n poos aan het varen zijn, realiseer ik me pas hoe uitgestrekt het gebied eigenlijk is. Hoe bijzonder ook dat we hier zijn! Het schijnt dat we niet alleen bij Ha Long Bay geweest zijn, maar ook bij Bai Tu Long (die zou rustiger zijn ofzo haha), maar het is niet of ze er bordjes bij zetten welke baai welke naam heeft, dus bij elkaar is het gewoon allemaal heel mooi!
We kletsen een eindje weg met onze bootgenoten, raken nog een zonnebril kwijt (niet eens na een onhandige actie van mij voor de verandering); en na een ruim half uurtje in de hitte is het eerste avontuur alweer voorbij. Super tof om gedaan te hebben. En fijn dat we ook zo leuk gezelschap hebben.
Zwemmen!!
Terug aangekomen bij onze ‘hutboot’ om het zo maar even te noemen, is het tijd om Ha Long Bay zwemmend te verkennen en waaauw, daar heb ik echt naar uitgekeken. We trekken voor Sam ons nog overhaast aangeschafte zwembandje met bretels aan en gaan zelf ook voor de bikini-look (zwembroeklook). Vanaf het kleinere bootje moeten we verplicht een zwemvest aan (toch een beetje jammer voor de foto’s, wel handig omdat je niet echt meer hoeft te zwemmen, aangezien dat ding je boven houdt) gaan we het water in en dat is: WARM! Het water is serieus warm! Sam raakt het water en is al gelijk net zo enthousiast als ik wanneer ik water zie. Hij begint te kraaien en kletsen en te spetteren in het water. En zijn nieuwe zwemvest werkt prima. Zolang hij niet te enthousiast rond gaat trappelen haha. Vijf minuten later ontdekt hij dat het water zout is en trekt een heeeeel vies gezicht van; om het vervolgens nog 10 x te doen.🥴
Enfin, terwijl hij om en om met ons ronddrijft genieten wij van het perfecte uitzicht in de omgeving. Stel je voor: een uitgestrekte grote oppervlakte met water, een paar boten er in, relax loungemuziekje op de achtergrond, wat cicades; beter kan toch niet?! Ik wil eigenlijk gewoon helemaal niet meer dit water uit. Laat mij hier maar gewoon 5 uur ronddrijven! Het relaxte gevoel wat ik hiervan krijg vind ik echt zo heerlijk! Toch even wat foto’s maken om dat vast te leggen. Ik krijg mijn telefoon aangereikt van een van de dames en hou hem nog wat boven water. Is ie zeker weten waterdicht? Ik maak wat foto’s van Bas en Sam als onze gids Mike zegt dat hij wel een foto wil maken. Hij wil echter niet het risico nemen dat mijn telefoon niet waterdicht is, als Bas zegt dat mijn telefoon dat zeker weten is. Dus stoer als ik ben, moet ik dat natuurlijk weer even demonstreren (zucht: soms verbaas ik mezelf ook over mijn eigen impulsiviteit). En jahoor, hij doet het nog. Mike maakt toch een foto vanuit de boot.
Ik ga verderop op mijn rug in het water liggen en relax! Even helemaal niets. Wat is het hier heerlijk. Ik raak echt helemaal ontspannen en met het verplichte zwemvest is het net of je in de dode zee zwemt, zo goed blijf je drijven. Veel te snel naar mijn zin moeten we alweer uit het water, maar gelukkig wel voor een goede reden: we gaan zelf Vietnamese springrolls maken! Maar eerst even lekker douchen; even het zoute water van m’n lichaam af! Na de douche check ik mijn telefoon en hoewel het scherm OK begint, trekken er ineens na 10 seconden een wit-gele strepen over mijn scherm heen, die steeds moeilijker te negeren zijn. Zou het toch het zout zijn? Aan en uit zetten mag helaas niet baten en ik baal nu al als een stekker. Ik ook weer met m’n stoere telefoon onder water houden… dat zout kruipt er misschien wel gewoon in. Aangezien we toch geen WiFi hebben deze avond, besluiten we de telefoon af te spoelen onder de kraan. Als dat niet helpt, besluit ik mijn telefoon bij de gids af te geven die hem in een volle zak met rijst stopt; in de hoop dat dat wat vocht met zout er uit trekt. Op hoop van zegen!
Sam is na bijna drie kwartier in het zoute water helemaal bekaf en dus gooien we hem na de douche gelijk in zijn bedje, waar hij met armpjes omhoog binnen 10 seconden in slaap valt. We maken nog wat foto’s van het avonduitzicht (althans Bas) en genieten daarna van ons avondeten met Nienke en Rosa, die gezellig bij ons aanschuiven.
Na het heerlijke eten (kwallensalade, inktvis en uiteraard onze bereide springrolls, zeevruchtensoep, gestoomde paksoi: jezus, dat eten hier: echt niet te doen zo lekker!) mogen we nog even inktvis vissen, maar aangezien de volledig crew besloten heeft ook gezellig een avondje door te zakken klimmen we al gauw naar het bovendeks om in de volledig donkere sterrenhemel (met heerlijke karaoke van een Aziatische boot verderop, die de rust volledig vult met haar afgrijselijke gekraai haha), samen met de 4 Nederlandse dames en de Zwitserse te gaan kaarten. En amaaai dat is gezellig! Heerlijk om even een avondje zo met wat mensen te ouwehoeren over niks, genietend van de omgeving en het feit dat we gewoon serieus op een boot zitten op een van de mooiste plekken ter wereld. Voor het eerst deze vakantie echt helemaal in vakantiemode. Elke 20 minuten checken we even bij Sam, maar die ligt nog steeds even uitgeteld in dezelfde houding in zijn bedje, dus dat stemt ons gerust. Ik wil echt dat deze avond niet op houd, zo geniet ik, maar morgenochtend starten we om 06:15 met Tai-chi en aangezien ik natuurlijk weer niks wil missen, is het toch echt bedtijd (Bas is daar altijd wat verstandiger in dan ik haha).
The morning-after
De tai-chi in de ochtend zorgt voor een lekkere opstart, zo met de opkomende zon achter Ha Long Bay. Waauw! Mijn telefoon scoor ik terug van Mike en YES!!! Hij doet het weer goed!! Woohoooo! Een half uur later doet echter mijn home-knop het niet meer, dus daar moet ik op mijn gemak in het volgende plaatsje met WiFi even uitzoeken hoe ik dat gemakkelijk op kan lossen, maar allang blij dat blijkbaar het probleem van het zout niet al te erg is!!
Vanmorgen wordt er nog even gekayakt, terwijl ik Sam even entertain en daarna is het alweer tijd terug naar de wal te gaan. We kijken terug op een heerlijke dag en nacht.
