De reis naar het onbekende [2]

M’n lichaam begint een beetje tegen te sputteren. Het lijkt wel alsof het niet gemaakt is om tussen de 20 & 30 km per dag te lopen. 😉 We kunnen wel aan de Nijmeegse vierdaagse meedoen joh 😉
Hoewel, eigenlijk werkt het systeem best aardig mee: de uitdaging zit m vooral in het weggaan na even rusten. Als je lichaam net soort van geaccepteerd heeft dat het rust verdient, de tas afgegooid heeft, onderuit hangt op je hiketas en je vervolgens na elke pauze weer opstaat schreeuwt elk spiertje: “HALLO WAT DENK JIJ TE GAAN DOEN?!”. Alom aanwezige blaren hebben weer 15 minuten nodig om zo zweterig en warm in m’n schoenen te worden dat ze niet meer zo heel veel pijn doen. Maar klagen doe ik niet hoor, want ik vermaak me prima! 😀
We mochten van onze “leider”(ij), Jeroen, vanmorgen uitslapen tot 09:00. Dat voelt als een kerstcadeautje onder de boom. 😀 De bank waar ik op lig voelt namelijk prima om 10 uurtjes op te maken! Nog vóór de wekker ben ik wakker en dankzij het Bose-boksje met ‘ochtendhumeurplaylist’ valt m’n ochtendhumeur enigszins mee. Maar toen was Priscilla nog niet zingend binnen gekomen 😉 . De lucht die uit m’n mond komt na de shoarma-döner-kebab-pizza van gisteravond is trouwens ook niet om over naar huis te schrijven. Ik ruik zelfs m’n eigen knoflooklucht als ik uit adem 😐 In onze slaapzakken hangend ontvangen we allemaal 2 tekens per sms en daarnaast een voorgelezen behoorlijk feministisch fragment per telefoon. Even googlen leidt naar “The wife of Bath”. Vervolgens gaan we dus even voor 11 op pad, kopen Marc en ik de plaatselijke Emté leeg alsof we er elke dag komen en nooit ons lijstje aan houden. Een slimmerik zou ons natuurlijk niet de vrije hand geven. We beheersen ons uiteindelijk voldoende door alleen apperflappen en Smints en Shampoo en strepsils mee te nemen, en tevens bij alle onnodige schappen heel even stil te staan en te bedenken of ‘dit misschien ook nuttig zou kunnen zijn?!’. De cranberrysap, bosbessensap en alle lekkere koeken die we zien laten we staan. We ontbijten buiten in de zon

en ik besluit vandaag in m’n long sleeve te lopen, want warm krijg je het toch wel met bepakking op je rug. Endomondo houdt de route bij en we gaan richting Bath. De muziek houdt ons letterlijk op de been, waardoor we de kans dat we het doel op 15km afstand halen met elke stramme kuit, blarenvoet en enkelpijn stijgt. We zien een brug waar we overheen moeten, en die blijkt serieus dichterbij te komen!
Het landschap om ons heen is prachtig en we genieten van het heerlijke weer dat ons gegund is! Het is gewoon bijna lente te noemen! Ik kijk naar rechts en zie onze schaduwen tegen het prachtige landschap afsteken. Een paar ganzenhoofdjes met enorme tassen er achter. Het doet me een beetje denken aan de Beatles, met Abbey road. Mooi op een rijtje lopend naar… tja, waarnaartoe?

We komen nog een plaatselijke bibliotheek tegen nét voor we bij de zogenoemde bunker van Bath aankomen! Leuk hoe ze dat hier invullen 😀 (zie foto!)

Daar vervolgens aangekomen strompelend rond half 4 bij de dijk in Bath hebben we bijna 260 graden uitzicht over water om ons heen! Prachtig!!!

We willen al bijna onze matjes uitrollen om hier te overnachten als blijkt dat we nog niet bij de slaaplocatie zijn…..

….Oef! ?

Dat is voor sommigen een tegenvaller! Onder de tafel vinden we een envelop met de locatie waar we dan wel overnachten en dat blijkt nog 10 km lopen! Ach, we zijn nu toch bezig 😉 We rekenen uit hoeveel kcal je verbrandt met 15kg op je rug en dat blijkt 100 kcal méér te zijn dan zonder diezelfde bepakking. Het zorgt er in ieder geval voor dat we nog blijer zijn met onze tocht. 😀 Moet je voorstellen dat je voeten normaliter voorbereid zijn op je eigen lichaamsgewicht en je dan ineens 15 kg meer met diezelfde voeten moet dragen. Dan krijgen ze dus best wel veel extra druk te verdragen. Niet gek dat m’n kuiten voelen alsof de botten er zo uit springen. En dan te bedenken dat ik 5/6x per week sport! Ik voel het toch best wel, hoewel ik absoluut nog door kan! En dan te bedenken dat Maike ook nog het enorme gewicht van de groente mee moet slepen. Gelukkig is het efficiënt bevestigd 😉

We gaan verder als een soort van jostiband waggelend, terwijl een voor een de lichaamsfuncties zich beginnen uit te schakelen. Alsof ze zeggen: ZOEK HET LEKKER ZELF UIT! 😀 We danken een cafébaas op onze blote knietjes voor een plaspauze en besluiten dan na 20 km om de laatste 3,5 km met de trein af te leggen. Dat is namelijk maar 4 minuten rijden in plaats van 1 uur lopen. Tja, dat kan ook!

Afstand is eigenlijk ook best relatief!!! 🙂

We komen aan in Krabbendijke (of all places!!! 😉 ) Moe, blij dat we er bijna zijn, en de sfeer zit er nog altijd goed in. Na ongeveer om en nabij 582 meter en 56cm komen we aan bij ons logeeradres; het Hilton van Krabbendijke! De ouders van Maike! Woooohoooo, een huis, een verwarming, gezelligheid, een bank. We worden heerlijk verzorgd met kaviaar (je moet alles toch een keer proberen in je leven. Het antwoord is: “Bijzonder”)

en lekkere stokbroodjes en dumpen onze zooi op een prachtig grote zolder!!! Joggingbroek aan, los shirt aan, vest aan, nieuwe sokken, lenzen uit, bril op. Life is good!!!
We hebben de luxe om met een auto naar de supermarkt te mogen en na een prachtige duikactie over een muurtje wat daar vast al eerder stond dan dat ik er over viel zoeken we toch maar gehakt voor de macaroni en een lekker toetje. Moet je Tim en mij laten doen!! “Zullen we die nemen?!”, “Oh nee die klinkt echt lekker!”, of “iets met chocola”, “die emmer strattiatella is wel groot”, “zijn er ook kleinere?!”, “anders die bitterkoekjes?”, “of aardbeienyoghurt?”. Oplossing: “we nemen er wel twee”. De gulden middenweg!

Dankzij Maike houden we verder het lijstje aan en komen we geordend terug thuis. Er wordt gekookt, er wordt gegeten (Ellen verwisselt de cola nog even voor Aubergines ) en genieten maaaarrr van het heerlijk door Gerda, Ellen, Jeroen en Maike bereide diner!

en er wordt gedoucht. Men komt langzaam een beetje bij, hoewel de trap naar zolder een beetje gemeden wordt. Misschien heeft het iets te maken met de beentjes die niet zonder ganzenpas de trap op kunnen.
Vanavond is er nog wel energie voor een spelletje en we duimen allemaal volop dat onze voetjes morgen volledig hersteld zijn van de blaartjes (ik heb ze aan de zijkant van m’n wreef). Hoewel inmiddels iedereen zijn jeugdenthousiasme terug gevonden heeft in de Donald Duck 😀

In ieder geval er nu alweer zin in morgen! Heb t super naar m’n zin en de tocht zit super in elkaar! 😀 Hij lijkt gewoon serieus te kloppen 😉 Totaal 45 km gelopen in 2 dagen, Ossendrecht & Krabbendijke! Wat zou er morgen weer te beleven zijn?!

Fijne avond verder allemaal. Bedankt weer voor het lezen en welterusten alvast!  😀