Daar zit ik, dan, BRAK met vier hoofdletters. Ok, vooruit; ik geef het toe… ik ben geen 18 meer en om 03:30 naar bed gaan gaat niet meer zonder daar de dag erna last van te hebben… 😐 😮 Maar ja, gelukkig zijn er nog altijd genoeg feestjes die het waard zijn om een dagje later brak van te zijn… toch?!
Gisteravond ben ik voor het eerst in mijn leven Vastenavond gaan vieren in Bergen op Zoom. Já Já, ik weet het. Dat kan natuurlijk eigenlijk niet als Tullepetaon uit Roosendaal, maar met een Bergse vriend die in een dweilband speelt, kun je het natuurlijk niet maken om dat feestje volledig te negeren, plus… het is een feestje, en daar ben ik altijd wel voor in 😉 .
Vroeger had ik niet veel met carnaval. Bij ons thuis werd het niet gevierd, we gingen hooguit naar de carnavalsoptocht in Roosendaal, hoewel… volgens mij ging ik met mijn moeder en zusje voornamelijk voor de reclameoptocht vooraf. Daar kreeg je namelijk allerlei leuke presentjes (lees: GRATISSSS!) en daarna taaiden we meestal af richting mijn oma en opa om wafels te gaan eten. In de kou staan was en is namelijk absoluut geen hobby van me. De ene keer dat ik met mijn vader en oom naar de optocht ging werd ik wonderwel ziek en wenste ik zo snel mogelijk te vertrekken in mijn bedje te liggen.
Toen ik 16 werd en ineens de stad in mocht, was de stad in gaan met carnaval natuurlijk een extra mogelijkheid om te gaan feesten en god, wat ben ik wat jaartjes heerlijk 3/4 dagen achter elkaar de stad in geweest om lekker te genieten van de zo-normaal-mogelijke-muziek, die ze in het oververhitte Zeelandia gelukkig best vaak draaiden. Carnavalsmuziek, niet helemaal mijn ding. Ook mijn outfits werden met de jaren beter, van tijger, tot bijtje, tot koe, tot aardbei, tot superwoman; altijd gestyled, fancy gekleed; want zo ging dat in Roosendaal!
En nu is het 2017, 13 jaar later en ik sta in de slaapkamer van Bas. Ik heb een wijde bloemetjeshuisvrouwenjurk (Oh My God!) aan met een enorm lange wijde rok, waar mijn bergschoenen nog net onderuit steken. Er overheen heb ik een oversized zwarte leren jas met allerlei zooi er aan: bloemen, planten, een dweil. Bas drapeert twee gordijnen (lees: vitrage) rond mijn nek en ik probeer er als fashion item nog één rond mijn taille te knopen, zodat je in ieder geval nog érgens kunt zien dat ik een vrouw ben hahaha. Dat idee faalt jammerlijk, omdat de rest zó oversized is, dat dit kleine verschil me niet per se slanker maakt. Ik knoop een rode boerenzakdoek om mijn nek, met de knoop naar voren (als ik hem naar achter zou knopen, zou ik uit Roosendaal komen, wat ook zo is, maar wat niet geapprecieerd gaat worden vanavond). Twee staarten in mijn haar en een mutsje met allerlei zooi er aan op mijn hoofd en dan vervolgens nog 1,5 uur voor de spiegel staan om mijn make-up dan in ieder geval wél zo mooi mogelijk te doen haha. Ik bekijk mezelf in de passpiegel en kan oprecht zeggen dat ik nog nooit zó de stad in ben gegaan en voel me zelfs een beetje gespannen en zenuwachtig: wat in godsnaam gaat dit zijn…
Een paar weken geleden hebben we een geocache gedaan die over de ‘vastenavond’ in Bergen op Zoom ging en zijn we langs alle belangrijke traditionele plaatsen geweest die met dit feest te maken hebben, zoals de geit waar met 11/11 het liedje ‘Geit van Mie den Os’ wordt gezongen over een geitje met een stukje uit haar uier. Ook kwamen we langs de deur naar het genot, met vastenavondkleding ín de deur. En natuurlijk langs de Stoelemat, waar de start van Vastenavond (moet steeds uitkijken dat ik niet carnaval zeg) met het ‘Neuzenbal’ wordt gemaakt, omdat het liedje bekend gemaakt wordt. Het neuzenbal is ook het feestje waar ik vanavond ben, omdat ik met de carnaval zelf lekker in Frankrijk zit om met wat latjes onder mijn voeten de sneeuw te bedwingen.
We eten vanavond bij Desiree en drinken daar ook alvast een wijntje (of vier) ter opwarming van het feestgedruis in de stad. We bespreken wat moeilijke dinsdag-dilemma’s: ‘altijd moeten lachen als iemand anders huilt’ of ‘je hele huid bestaat uit krokettenbuitenkant en je loopt daar altijd mee rond’, waar je uiteraard best moeilijke overwegingen moet maken. Je zou ’t maar hebben! Na een heerlijk maaltje gaat Bas alvast de stad in met zijn band, waar wij hem vast wel ergens vanavond zullen treffen. Grace (vriendinnetje van Desiree), Dees en ik vertrekken een tijdje later die kant op om de drukte op te zoeken en daar valt al snel op: Hey! Ik val niet op 😀 . En niemand lijkt aan mijn bovenlip te zien dat ik een Tullepetaon ben. Te zien aan de jassen met Tullepetaonen er op met een zwart kruis erdoor zijn die hier ook niet welkom 🙂 (gelukkig hebben wij die in Roosendaal met krabben 😉 ) We doen een cafeetje aan en drinken een wijntje, en nog een wijntje, en nog een wijntje… en weetje… eigenlijk valt die muziek best mee na 7 wijntjes 😉 We bezoeken de Irish Pub, waar Bas zijn band (Is da Wa?) zal gaan spelen en drinken daar nog een wijntje. Er wordt enthousiast een glas uit mijn hand geslagen (dat krijg je ervan als je zo klein bent 😉 ) en we wachten en wachten. In Bergen zijn er nogal veel bandjes en daarom moeten de bandjes regelmatig op elkaar wachten voor ze aan de beurt zijn. En dussss doe ik mijn best om wat liedjes te leren kennen. Zo kan ik even later al een liedje mee zingen over Rosemarie en kort daarna een liedje waarin ‘gebukt’ moet worden… Beetje rare context als je die twee gaat combineren, maar ach who cares! En na een paar drankjes wachten mag de band dan spelen. Zo trots als een pauw sta ik te kijken naar hoe Bas al zijn energie blaast in zijn schuiftrombone waar een mooi net hard (drie bijvoeglijke naamwoorden, dames 😉 ) uit komt. Ik probeer een foto van hem te maken, maar op de één of andere manier staat die jongen geen seconde stil (herkenbaar 😮 ) en als een blij ei zijn best te doen voor het tegengeluid dat hij als enige schuif in de band moet produceren. En dat doet hij goed! 😀 Ik voel me heel trots! En leuk dat ik dit even te zien krijg. Genieten om hem met zijn hobby bezig te zien 🙂 .
Na het toffe optreden ga ik samen met de dames weer m’n eigen weg. In het café er tegenover is het ook erg gezellig met de nieuwe vriend van Desiree die we mogen ontmoeten en ik leer een paar liedjes, niet in de volledig goede samenstelling, maar het was iets met ‘naar de toog’, ‘peperbussss’, ‘antieke hoed’ ‘gordijn’ en ‘nooit aan het eind van mijn latijn’. Nou, volgens mij kan ik dan zo ongeveer elk liedje in de Bergse vastenavondrepertoire bedoelen, maar goed; het gaat om het idee. De tekst past op vele andere noten en we vermaken ons kostelijk met wijn en nonsens praatjes. Ik kom nog een soortgenoot tegen uit Roosendaal en klets wat weg met mensen uit Driebergen die hier ook voor het eerst zijn.
En eigenlijk vind het een keileuk feestje. Wat een gezelligheid. Leuke, vriendelijke mensen en de muziek daar wen je eigenlijk best snel aan! En ben je het beu, dan ga je gewoon weer naar buiten naar het volgende café, waar je weer even rondkijkt. Natuurlijk wordt er hier gedweild en dus gaan we niet veel later richting weer een ander café en nog een andere café waar zelfs ík een bekende herken! Wauw! Tof! Het is gezelliigheidgezelligheidgezelligheid, en ik voel ‘m hangen en eigenlijk is het best wel leuk om iedereen in deze kleding te zien, want het maakt dus gewoon niet uit hoe je erbij loopt; iedereen is onherkenbaar en heeft iets vreemds op zijn kop. Terwijl we naar het laatste café dweilen zingen we heerlijk kerstliedjes met de belletjes aan Desiree’s jas (totaal nuchter uiteraard!!!) en drinken een lekker Haribo-shotje in Vedette; waar ze Efteling-muziek draaien (Jeeeee, ik herken iets!) .
Om 02:00 is het schluss en worden we de cafés weer uitgedweild. Tijd voor een 20 minuten durende tocht lopen naar het het huis van de pa van Bas. Wellicht dat die 20 minuten (voelt als 50) helpen om het katergevoel morgen een beetje te voorkomen.
Ok, niet gelukt!
Vanmorgen voelt het of er een tractor drie keer over me heen gereden heeft en daarnaast zijn de spiertjes van de Tabata-bootcamp van Jan gisteren (elk spiertje dus) boos dat ze serieus iets moeten doen…
En dus spendeer ik vandaag in bed, met een laptop op mijn schoot. Tv aan, blogje schrijven. Morgen is er weer een dag. En misschien ga ik over twee weken nóg wel een keer!
Thanks voor de topavond, Bas, Desiree & Grace.
Was super leuk dat je mee was! Die teksten leer je vanzelf 😉 Gewoon lekker vaak je antieke hoed op en mee komen dweilen. Jaja, nu kom je nooit meer van deze krabbeleut af!