Daar lig ik dan, na een ruime halve dag in airconditionede ruimtes zijn we nog even bij het hotel om te rusten en te chillen voor we vannacht doorvliegen naar Hanoi, Vietnam. En hoewel ik vooraf dacht: Dubai, dat wordt 1x geweest zijn, afstrepen van de Bucket-list én dóór, is het toch een behoorlijk bijzondere Emiraat. De moeite van het bezoekje zeker waard, en wellicht nog wel eens!
Na een uitstekende vlucht (die konden we ook wel gebruiken na het debacle op Schiphol), landen we donderdagochtend om 00:20 op Dubai International Airport. En zo’n drama als het op Schiphol was, zo soepeltjes loopt alles hier. Een óntzettend grote luchthaven en na al een een stukje wandelen vanaf de gate pakken we serieus DE TREIN naar de bagageclaim; jezus hoe groot is het hier eigenlijk…? We wanen ons even in de metro van Rotterdam (Ok, ik weet het; de referentie is ruk, maar de ondergrondse stations doen me daaraan denken… :)) . Daar aangekomen kunnen we gelijk doorlopen richting paspoortcontrole, waar minstens 20 mensen paspoorten zitten te stempelen (Zijn we er nog bij, Schiphol?! 20 mensen! Voor de halve paardenkop die op dit tijdstip langs komt lopen…. 20 mensen!! zo kan het dus ook). We worden netjes voorgelaten, omdat we de kleine vriend op onze rug hebben (wat lief!!) en binnen no time hebben we een mooie extra stempel in onze paspoorten (woohooo! Weer een erbij!). We lopen door en zien al gelijk onze bagage op de band liggen. Hoppa, opladen en krap 25 minuten na landing lopen we al richting de uitgang, waar een vriendelijke man met een bordje ‘Bas Vermeer’ ons al opwacht.
We worden naar een fancy busje geleid en genieten nog even van de perfectie van de luchthaven, tussen het zweten van de 28 graden op dit tijdstip door. Sam gaat voor deze rit even op schoot en we rijden richting Jumeirah Emirates Towers hotel; een hotel wat zelfs op de LEGO skyline van Dubai staat. Dus ja, dan móet het mooi zijn toch?! In de verte doemen prachtig uitgelichte hoge torens op, de ene nog architectonisch mooier dan de ander. En jahoor, ook de welbekende Burj Khalifa schittert prachtig met de avondverlichting.
Rond 02:00 komen we aan in ons fenomenabele hotel. Amaaaaai, wat een luxe. Vier liften in de vorm van capsules kunnen je brengen in no time tot de 40e verdieping terwijl je uitkijkt op de diepte onder je. Maar ook die suite die we hebben joh: we voelen ons koning en koningin: zo goed gaan we het niet meer krijgen deze vakantie vrezen we. De tv bevat een persoonlijke boodschap en we hebben een loungebank van 6 meter breed en dat bed joh; dat bed: het roept ons keihard na deze ontzettend lange vermoeiende dag. We voelen ons een beetje out of place zelfs, maar goed: daar zetten we ons graag overheen LOL. Sam is voor 02:15 nog steeds erg vrolijk en loopt rond te banjeren door de kamer als een dronken man (geen idee waar hij die energie vandaan haalt, want wij hebben het niet gevonden en hij heeft niet geslapen in het vliegtuig…. Maar goed, ons hoor je niet klagen). Heerlijk toch! We leggen hem in bed en al gauw is hij in dromenland, terwijl wij nog even genieten van de volledig geautomatiseerde suite (met automatische gordijnen: hoe luxe wil je het hebben!! 🙂
Vijf uur slaap verder
Krap 5 uurtjes later gaat onze wekker alweer, want we moeten natuurlijk wel onze dag goed benutten nu we hier maar 1x zijn en dus vertrekken we na het meest uitgebreide ontbijt wat ik ooit gezien heb (ze hebben zelfs carpaccio, dumplings, groene smoothies, rode biet-smoothies, en nog veel meer exclusiefs). En uiteraard probeer ik de 80.000 verschillende opties allemaal uit, want ik hou nou eenmaal van eten en ik ben gewoon heel benieuwd naar al die nieuwe lekkere smaakjes. Verrukkelijk! Als een kind in een snoepwinkel. 😍
Het valt ons al snel op dat men hier erg gecharmeerd is van Sam. Nou vinden wij hem natuurlijk ook erg schattig, maar ja we zijn als ouders wel een klein beetje bevooroordeeld. Vreemde mensen komen echter even vriendelijk naar hem zwaaien, zijn handje aaien en glimlachen. En onze kleine verleider pakt ze natuurlijk allemaal in met zijn grote big smile. En maar enthousiast terug zwaaien. Lijkt de koning wel joh! En in zijn troon achter op onze rug zou je dat ook bijna wel zeggen haha.
Burj al Arab
We pakken een taxi naar de eerste bezienswaardigheid: Burj Al Arab: het enige 7-sterrenhotel in de vorm van een zeilschip. We worden precies op de verkeerde plaats afgezet (maar ja dan ook allebei zelf niet de ballen hebben om de beste man goed te sturen) en dus lopen er 2km door de verzengende hitte richting het strand om een foto te maken van het uitzicht op Burj Al Arab. Daar wordt echter echt een waanzinnig groot en luxe nieuw hotel vóór gebouwd en dus wordt ons zicht een beetje beperkt. Goed idee, voorbereiding; slecht, uitvoering: ronduit treurig.
Het zeewater in de buurt is gewoon warm te noemen en dus doe ik aan sandaaltjebaden (geen zin om ze uit te doen haha), waarna we een kleine verfrissing kopen en besluiten een taxi aan te houden richting de Dubai Mall.
Dubai Mall
Daar aangekomen belanden we werkelijk in een Walhalla. Het grootste winkelcentrum wat ik ooit gezien heb doemt op en
Oh
My
God
Wat een luxe! Bij binnenkomst lopen we al bijna op tegen een muurwaterval van maar liefst drie verdiepingen hoog (gewoonste zaak van de wereld toch?), schijnbaar gewoon decoratie hier.
Ik heb nog oogpotlood nodig en dus schiet ik de eerste make-up winkel in en laat me uiteraard 2 extra producten aansmeren, omdat er een aanbieding is van 3 voor 2. En dus betaal ik de twee mascara’s die ik niet nodig had en krijg ik het oogpotlood (wat een fluitje kostte tov de rest) gratis. Tja, goede verkoopster zullen we maar zeggen 😉. Uiteindelijk blijkt dat er nog 400 andere goedkopere make up winkels waren en ook dat ik m’n oogpotlood gewoon bij heb in m’n koffer, but still…🥴
We lopen het walhalla door en bekijken aan de buitenzijde alvast de Dubai fountain en Burj Khalifa van beneden. Jezus wat een pracht en praal en kunstbouwwerk zeg! En hoooooog! Rijkt gewoon bijna tot in de hemel joh. Buiten is het rond de 40 graden en dus huppelen we na de foto’s snel weer de airco van de Mall in.
Burj Khalifa
We hebben ook tickets voor de 124- en 125e verdieping van de Burj en dus vliegen we in 60 seconden ruim 500 meter omhoog met een noodgang van een lift (kan iemand deze liften even importeren in hotels in Duitsland enzo?😆😉). Uiteraard is de lift volledig voorzien van led screens die het potentiële uitzicht laten zien, want tja: waar ontbreekt het hier nu niet aan.
En het uitzicht daar is….
Fenomenaal! Waauw, super vet! We staan gewoon op het hoogste gebouw ter wereld en vooruit: we hebben de 828 meter niet gehaald (die tickets waren echt onbetaalbaar) en in Peru waren we nog hoger met 4800meter klimmen, maar dit is toch ook wel heeeel tof! Sam heeft het ook prima naar zijn zin en dartelt wat rond bij het muntjesdrukstuurtje wat hij maar al te graag ronddraait. Terwijl hij z’n banaan wegkaant staat er al een man met een dweiltje naast ons vriendelijk te wachten om eventuele gevallen onzichtbare kruimels op te vegen! Lekker bezig!
Na een uitgebreide rondwandeling en 86 foto’s van het uitzicht (tof ook, zo’n grote kruising met zoveel wegen die elkaar kruisen: ik kan daar echt gefascineerd van raken!), vliegen we weer terug naar beneden om onze volgende uitdaging te proberen: de metro. 😁😁😁
Want als ik iets tof vind, dan is het wel de metro! Moet ik even testen als het kan. We volgen de bordjes in de goede richting en komen naast 3 verdiepingen met oneindig veel merken in winkels ook langs een aquarium ter grootte van een voetbalveld, ook in de breedte en hoogte, waar serieuze haaien de wand vullen als een soort van schilderij. Jot, waarom niet joh. Kan hier allemaal gewoon. Je valt van de ene verbazing in de andere. Als ze hier iets doen, doen ze het goed is ons inmiddels duidelijk geworden!
Dubai metro
Door naar de metro: dat is nog best een opgave, want hoewel we opstappen bij Dubai Mall en twee haltes later (Emirates Towers) weer uitstappen is de weg naar de metro bijzonder te noemen.
Je moet het zo voor je zien: door het centrum loopt hoog in de lucht een metroverbinding en vanaf die verbinding lopen ENORME vliegtuigslurfen naar plaatsen waar je vandaan zou kunnen komen. Vanuit de Mall loop je dus zo’n 2 kilometer door zo’n airconditioned slurf (inclusief van die horizontale loopbanden) en kom je uiteindelijk bij de metro. Vanuit de slurf lopen andere slurven naar andere plaatsen waar je vandaan zou kunnen komen. Daardoor hoef je niet over straat door de hitte, wat zorgt voor een comfortabele wandeling, maar ook dat het op de straten rustig blijft en auto’s er vrij spel hebben.
Van Burj Khalifa naar ons hotel hoeven we dus niet één keer over de hete straten heen. Aan de ene kant heeft dat wel wat, maar het is ook wel gek: we hebben ons hotel zeg maar alleen van binnen gezien, maar niet wat er omheen zit, want alleen maar in slurf van hotel naar metro en van metro naar mall.
Enfin, metro is verder hartstikke fijn. Nette coupes, geen chauffeur, geautomatiseerd en betaalbaar. Leuk om te doen, want ook hier kijkt Sam zijn ogen weer uit.
Even relaxen
Terug in het hotel gaan Bas en Sam even liggen. Even bijkomen van gisteren. Ik besluit het zwembad even te gaan verkennen, want ❤️ swimming pools en als je dan in zo’n luxe hotel bent kun je natuurlijk niet weg zonder te weten hoe het zwembad er uit ziet. Ik geniet volop van het zonnetje, af en toe afkoelen en de serieus aanwezige hottub: suuuper relax. Boekje erbij en chillen maar!! 😁
Dubai fontein
Eind van de middag gaan we nog even met de metro richting de Dubai Fontein, omdat daar vanaf 18:00 elk half uur op muziek een watershow te zien is met de Burj Khalifa op de achtergrond. Het prachtige schouwspel was echt genieten, soms zelfs een brok van in m’n keel; wat muziek soms kan doen hè….
Even een maaltje eten en terug naar het hotel met de metro. Inmiddels al bijna 15 kilometer in de beentjes met het grootste deel van de dag Sam op mijn rug (fietsen naar school heeft goed geholpen bij de beentraining voor deze vakantie haha), zodat we nog wat kunnen rusten voor we vannacht naar het vliegveld moeten op doorreis naar Hanoi, Vietnam 😅
Gebouwd met kennis
Deze dag in Dubai doet ons realiseren dat deze stad uberefficiënt is gebouwd. Nergens files, alles loopt geolied (haha see what I did there?!😉). De wegen zijn al gelijk 6-baans en dus past ook al het verkeer op de wegen. Het is aangelegd, voorbereid op de toekomst. Ook de metro is zo gebouwd dat alles aansluit. De kennis van processen op andere plaatsen is gebruikt om deze 20-jaar geleden nog nauwelijks ontwikkelde stad te maken tot een wereldstad die van alle moderne gemakken is voorzien.
De meerwaarde van Dubai
En weet je: steden met historie, met oude culturen en bouwwerken die al eeuwen staan hebben echt wat, maar ook dit heeft wel wat. We hebben hier al een aantal wow-momenten gehad vandaag: wat een weelde, wat een weldaad. Alles ingezet op toerisme voor als de olie op is. Maar ook echt: nergens concessies in gedaan. Gewoon alles groots en impressive. Indrukwekkend wat men gedaan heeft en aan moderne dingen uit de grond heeft gestampt wat nu al mooi is en over 100 jaar historische waarde heeft. Ze maken eigenlijk hun eigen monumenten.
Werkelijk alles hier is afgewerkt. Overal is aan gedacht. Kosten noch moeite worden gespaard om er een onvergetelijke ervaring van te maken en te zorgen dat je hier wilt zijn en ik moet zeggen: het werkt ook wel. Ik vind het tot nu toe een fijne stad. Alles is gewoon goed geregeld en dat vind ik wel prettig 😊
Tel dat op bij de vriendelijke mensen en de behulpzaamheid met een kleine vriend en het zou zeker kunnen zijn dat we nog eens terug gaan naar Dubai, maar dan wel voor 1 van de 20 (water)pretparken, een ritje door de woestijn op een quad of een vliegtochtje boven Palm eiland.
Maar nu eerst naar onze volgende bestemming: Hanoi, Vietnam.
Na een check-in van 30min, paspoortcontrole van 30 seconden en bagagecheck van 1minuut zijn we nog nooit zo snel op de tax free afdeling geweest: zo kan het dus ook. Daar kan Schiphol nog een puntje aan zuigen!
Ok doei!
Tot zover Du-BYE hahahaha (zelfs na 5x vind ik hem nog steeds grappig 🤣)
See you in Vietnam!
