Ons lichaam heeft het met ons opgegeven, na twee dagen van 25+ km is er toch een limiet aan wat onze benen, rug en lies leuk vinden. Desondanks hebben we na vandaag ook weer 18,6 km extra toegevoegd, dus heel veel hebben we niet gedaan met de hint van het lichaam haha. Wel wat meer gerust en gechilled tussendoor, vooruit. En nog steeds geen echte cappuccino op (vóór 11:00, zoals het hoort: blijkbaar)…. Op naar Ostia Antica vandaag.
Woensdag
Vandaag staat de stad Ostia Antica op het programma; een verlaten stad uit de 9e eeuw na christus, die verlaten werd nadat de handel steeds verder wegzakte en de malaria uitbrak. Om hier te komen gaan we vandaag twee keer met de trein en dat maakt ons een beetje exciting, gezien de (op zijn zachtst gezegd) minder succesvolle ervaring van eerder deze week. Maar goed: je kunt altijd een nieuwe kans krijgen he, dus laten we ervoor gaan: GO! Drie stappen het hotel uit en mijn bovenbenen beginnen al te protesteren… oeehhh die hebben er geen zin in joh, dat voel ik aan alles. Die denken: wat in hemelsnaam denk jij vandaag te gaan doen? Wij gaan in protest! Zoek het maar uit met je wandelplannen. Wij werken niet mee! Bas’ benen hebben ongeveer hetzelfde protestplan, maar gelukkig hebben we een minder groots wandelplan vandaag… toch?
OV in Italië: zucht…
Ik ben altijd super enthousiast over de metro, dus dat wordt de eerste job van vandaag. Lekker met de metro! Nu al zin in! (Of eigenlijk niet, want ik ben nogal hooked geraakt aan de e-stepjes 🤭) We hobbelen het trapje naar beneden af, gaan op zoek naar een onbegrijpelijke ticketautomaat (gevonden) en kopen vervolgens een verkeerd kaartje voor 2 ritten in plaats van twee tickets (blijkbaar moet je hier per persoon tickets kopen…. Zucht). Vervolgens blijkt dat we aan de verkeerde kant van het spoor staan en dus de weg over moeten naar de andere kant en tot slot ben ik er doorheen en komt Bas er niet meer uit met een tweede kaartje, waardoor ik weer terug moet. Tot zover de metro hahahaha. Enfin, als we eenmaal zitten lijkt het goed te gaan. We komen een kwartiertje later aan op station Piramide, waar we over moeten stappen op een andere trein, ook op een ander station (ja, leg mij ook maar uit waarom; geen idee) die naar Ostia Antica gaat, maar eerst bezoeken we de piramide van Cestius, een antieke piramide die gebouwd is als grafmonument voor, de door Egypte gefascineerde, Gaius Cestius, die in 12 voor Christus overleed en in zijn testament (halleluja hadden ze die toen al?!) liet opnemen dat er een piramide met graftombe voor hem gebouwd moest worden. Wel een heel bijzonder zicht zo, een piramide midden in Rome naast de stadsmuur, het heeft wel wat moet ik zeggen!
Na een kort momentje sightseeing gaan we op zoek naar de trein, die kun je niet missen zou je zeggen, maar toch: daar vergis je je in hhahaha! Italianen zijn heel goed in het verstoppen van treinstations. Zeker als je ernaar op zoek bent hahaha. Overigens houden ze ook niet van kaartjesautomaten. Als we het station eenmaal gevonden hebben, blijken die namelijk niet te bestaan. We zoeken alle hoeken en plaatsen af naar een automaat of balie waar we iets kunnen vinden om het perron op te komen. Niet te vinden… maar zeg maar: hoe dan?! Vertel het maar, want we staan er als twee hersenloze zombies rond te staren op zoek naar een oplossing haha. Net als we een beetje moedeloos van deze tocht beginnen te worden zien we ver weg in een hoekje een bordje met ‘billets’ naar een mini kioskje waar niemand op ons zit te wachten. Anno 2022, maar waarom zou je een ticketautomaat neerzetten joh? Mist toch niemand als je daarop bezuinigt? Je fixt het maar gewoon in een crappy kioskje aan de rand van het station, waar niemand een woord Engels begrijpt: Hee succes he!!! Nadat het vrouwtje ons eerst wegstuurt in het Italiaans, blijkt uiteindelijk dat ze toch tickets heeft, waarmee we op weg kunnen. Pfieeewww!
Dan vervolgens op zoek naar de juiste trein. Heel de wereld spreekt Engels, maar jij spreekt geen Italiaans??!! Zoek het dan lekker uit! Dan vind je zelf maar de plek waar je moet zijn🤔😝😝😝 Tot zover onze succesvolle heenreis hahahahhaha. Enfin, eenmaal in een veredelde metro (maar we noemen het trein) komen we na een krap half uurtje aan in Ostia Antica.
Ostia Antica
Van de oude stad Ostia Antica zijn vooral delen over. Bijna 100.000 mensen woonden hier voordat men vertrok en dat is ook te zien aan de grootte van de stad. Het is echt serieus ENORM. En rustig. En dat is ook wel even fijn na al die drukte in Rome. We hobbelen met onze pijnlijke voetjes over de oude Romeinse keien: au au au en onze tred is wat minder vlotjes dan gisteren. Bas heeft wat last van zijn lies en voetjes en bij mij wil het ook allemaal niet zo lekker. Zeg maar alsof alle smeerolie uit de machine is verdwenen, maar de machine nog wel moet werken en alles zo lekker slijterig tegen elkaar schuurt. Heeft u beeld?
Desondanks is de stad zeker de moeite waard en het amfitheater is serieus nog goed intact. Daarnaast is het gewoon tof om in zo’n stad rond te hobbelen. Daar kun je alleen al 10km maken met al die gangetjes en straatjes en uitzichtpunten. Het is mooi om je te bedenken hoe zo’n stad vroeger gewerkt moet hebben, hoe de straten liepen, waar de mensen woonden en met elkaar vergaderden. En wat is het reusachtig, niet te geloven, maar liefst 34 hectare! En dan is nog maar 2/3 daadwerkelijk opgegraven. Het blijft maar verder lopen. Enige jammere is dat de mozaïeken zijn afgedekt (wegens het winterweer misschien?), waardoor de prachtige mooie kunstwerken met ministeentjes op veel plaatsen niet te zien zijn. De andere mooie dingen maken het echter ruimschoots goed. Je kunt hier zomaar verdwalen met al die gangetjes als een labyrint. Tof om hier te zijn.
En net als je denkt: oh wat zitten we heerlijk in de vakantiesfeer! Blijkt Bas een voicemail te hebben.. “Ja met ……, ik heb je volledige buitenspiegel van je bus er af gereden, kun je me even terugbellen”. Zucht, gelukkig hebben we nog niet genoeg gedoe gehad met die bus de afgelopen tijd of überhaupt met dingen die kapot gingen of gejat werden… en dus: gedoe gedoe gedoe en bellen naar de garage maar even om het werk in te plannen… scheelt dat het dit keer in ieder geval verzekeringswerk is!
Na een uurtje of 3 rondhobbelen hebben we het wel een beetje gezien en pakken we de trein terug naar Rome. Bij piramide pikken we weer lekker twee stepjes op (jaja we hebben het nu helemaal te pakken hoor) en vliegen in een noodgang naar een pizzatentje in de buurt van Trastevere (een buurt met veel eettentjes). We happen een pizza weg, kijken wat veldrijden wat opstaat (amai, wat doen daar veel Nederlanders aan mee!) en wandelen daarna terug naar Terrazzo del Pincio, waar we bij ondergaande zon op een mooi hoog punt een paar prachtige foto’s met uitzicht op de Sint Pieter maken. Waauw, voor dit uitzicht heb ik dat klimmetje wel over. Supergenieten!! 😊
We lopen een stukje verder naar de Spaanse trappen en behalve dat het toch een beetje tegenvalt in het echt is het DRUK. Echt niet normaal druk. En ja ja mensen, ik snap dat we in Rome zijn en dat het daar altijd druk is, maar jeeezus, niet normaal hoeveel mensen daar zijn. Je ziet bijna niet meer dat het een trap is door de hoeveelheid mensen die zich gestationeerd heeft op de trap hahahaha 😉.
We gaan op weg naar een authentiek souvenirshopje (super tof klokje en skyline gescoord!) en tevens wat te eten, maar die drukte… het wordt ons echt even een beetje teveel. Het lijkt wel of er een event is vanavond ofzo, maar het is echt chaotisch druk. Bas is er wel even klaar mee. En mijn voetjes doen zeer, we zijn moe. Meestal niet de ingrediënten voor een succesvolle zoektocht naar eten haha. We besluiten uiteindelijk dus in de buurt van het Pantheon een plekje te zoeken en eten dit keer eens lekker 3 gangen (Jaaaaa carpaaaacciooo!) bij een gezellig restaurantje in een knus klein straatje. Die Italianen stoken hier trouwens ook echt voor de mussen hoor. 100% zeker dat ze hier geen gastekort hebben haha. Overal staan terrasverwarmers en bij elke gelegenheid laten ze de deur van het restaurant WAGENWIJD open staan. Maar goed, behalve de tocht op mijn nek natuurlijk verder niet mijn probleem. 😉 Wijntje erbij, gezellig beetje kletsen; prima avondje voor we het laatste stuk naar het hotel hobbelen en met 18 km toch weer genoeg gelopen hebben voor vandaag. Wat een heerlijke dag was het weer; weer alles er uit gehaald wat er in zit. Op en top genieten van Rome. Dat doen we wel!! 😁
Heerlijk om weer te kunnen meegenieten van jullie belevenissen en prachtige foto’s.
👍😀. Hopelijk werken ook de beentjes de komende dagen weer een beetje mee. Veel plezier nog!😀😘