Wat een heerlijke dag was het vandaag; vandaag zijn we echt fijn aan elkaar toegekomen. Vanmorgen skippen we de wachtrijen bij het Vaticaan voor een paar heilige momentjes in Vaticaanstad, vanmiddag stonden we een uur in de rij voor iets waar geen fatsoenlijke foto van te maken was en vanavond genoten we van een heerlijke avondmaaltijd waar ik geen genoeg foto’s van kon maken. Genieten met een grote G hier!
De dag begon vanmorgen op tijd met een lekker ontbijtje. En hier begin ik weer te merken wat een gewoontedier ik ben, want het is dag 3 van het ontbijt in dit hotel en ik heb ook hier alweer een vast ontbijtritme te pakken haha. Yoghurtje, havermout, scrambled eggs, bakje cappuccino, klein pannenkoekje. Past dat er allemaal in zou je zeggen? Jahoor, gewoon beetje proppen en dan komt alles goed hahahaha. Klaar voor de dag!😁
Vaticaanse musea
We starten vandaag met de Vaticaanse musea, want daarvoor hebben we tickets geboekt om 10:15 en dus vertrekken we op tijd, met een stepje!!! Richting het Vaticaan. Die dingen zijn echt levensgevaarlijk joh hahaha had ik dat al gezegd?! Geweldig hoor, maar levensgevaarlijk. We doen ons best om de verkeersregels te volgen (voor zover we die hier kennen), maar het lijkt met al die stepjes en elektrische fietsen en auto’s wel op Azië joh hahaha. Alles kriskras door elkaar, voor -tussen-naast auto’s. Mensen die er nog snel even voor hopsen met zo’n wendbaar ding. Enfin, volop genietend (want het blijft wel FUCKING VET die stepjes!!! 😁😁😁) komen we levend en wel aan in de buurt van het Vaticaan, waar we via een sneaky achteringang bij een verzamelpunt samenkomen met de gidsen. We waren al een beetje ongerust de afgelopen dagen, want we ‘hadden toch geen guided tour geboekt?!’ He, hoe konden we dat nou doen? Wij zijn zeg maar van het ‘lekker zelf een museum ontdekken en vooral snel ontsnappen zodra we er klaar mee zijn’ en als je met zo’n gids door de volledige (en geloof me -bizar grote- collectie) van het Vaticaan moet met een uitleg bij elk schilderij van ‘Ja, en hier zie je dan de overheerser die met zijn linkerhand een mes vast houdt en daarmee zijn appel wil schillen’ zeg maar, tja zeg maar niet helemaal ons ding.
Nadat we de volledige lange wachtrij voorbij lopen van mensen zonder kaartje komen we aan bij onze ontmoetingsplaats ,waar blijkt dat we enkel naar binnen geëscorteerd worden. Wooooohooooo! De aardige gids Cosimo legt ons nog wat hoogtepuntjes uit voor we zelf door de gangen met collecties verdwijnen na een (helaas automaat-)cappuccinotje bij een plaatselijk restaurantje.
We hobbelen de gangen door, beginnen bij de Egyptische collectie (blijft fascinerend, die mummy’s)
en komen honderden marmeren beelden met en zonder kleren, met en zonder afgedekt geslachtsdeel tegen, maar het meest onder de indruk ben ik eigenlijk nog wel van de zaal met de aardrijkskundekaarten; waauw, dat plafond joh is echt bizar mooi geschilderd. Die details, niet normaal joh. Inspireert me altijd wel, zeker al die versiersels die ik van het calligraferen maar al te goed ken. Ook de zaal met werken van Rafaël (jahoor, nu ken ik hem hoor) met 3D-werken (schilderen alsof het 3D is), is werkelijk subliem mooi. Tja en natuurlijk de Sixtijnse kapel, waar het toch allemaal een beetje om draait. Daar waar de paus gekozen wordt, de witte rook verschijnt na kiezen en het plafond geschilderd is door Michelangelo. Overigens ook daar een beroemde fresco (waarom ik dit niet kende, geen idee; want volgens Bas kent IEDEREEN het) van de mens Adam en God die elkaars hand NET niet aanraken. Nooit van gehoord, maar de gedachte is natuurlijk erg bijzonder. De bedoeling is dat iedereen stil is, maar het zouden geen mensen zijn, als er toch een man en microfoon nodig zou zijn om mensen toch te vragen stil te zijn…. Helaas mocht ik daar geen foto’s maken ook.
Sint Pieter
Langzaamaan hebben we het wel een beetje gezien (stiekem hier toch 4,5 km afgelegd) en we vertrekken naar de wachtrij voor de Sint Pieter. En die kunnen we helaas niet skippen, want hier kon je vooraf geen kaartjes voor kopen, omdat je die simpelweg niet nodig hebt (hoewel sommige shady gidsen anders doen vermoeden; het is en blijft een kerk!)§. En dus sluiten we aan in een wachtrij die dezelfde eclipsevorm heeft als de zuilen om Vaticaanstad heen voor de elektrische poortjes. Het gaat verrassend snel en omdat we de toren skippen omdat we niet nog langer in een rij willen staan, kunnen we verrassend snel de mooie basiliek in. En het moet gezegd worden: WAUW, dit is wel echt GROOTS. Echt super bijzonder zeg!Alles is hier groot en indrukwekkend en mooi afgewerkt. Zeker de moeite van het wachten waard. Helaas kunnen we geen kaarsjes aansteken, dat is jammer, maar wat een bijzondere ervaring. Korte tijd later ligt de prioriteit echter bij het toilet en na een korte pitstop zoeken we een lekker plekje voor lunch op.
Buco della serratura dell’Ordine di Malta
We besluiten nog een lekkere wandeling te maken naar bovenstaande onuitspreekbare plaats. Dat is bijna 4 kilometer lopen, maar ach, hebben vandaag nog niet zoveel gelopen en het gaat denken we wel. Het betreft een plaats waar je door een sleutelgat precies uitkijkt op de koepel van de Sint Pieter en ach; we lezen er ergens online over dat het de moeite waard is, dus dan maar ff kijken. We hebben immers de meeste hoogtepunten inmiddels gehad. Maar zeg maar IEMAND heeft dus ook ooit door dat sleutelgat gekeken en dit ontdekt; dan had je ook echt niets te doen hahahahah 😉 Onderweg komen we dit vette straatnaambordje tegen: zeker weten dat het hier goed stinkt met al die aioli hahahhahahaha (sorry, Bas ging weer een beetje dood van binnen hahahaha)
We klimmen een lekker bergje op, stoppen nog even op een mooi uitzichtpuntje, waar een mevrouw erg mooi viool speelt, waarna we doorlopen naar het sleutelgat. Maar ja natuurlijk niet dat we de enige twee zijn die bedacht hebben dat dat een leuk uitstapje is he hahahaha. Gekkies dat we zijn dat we dat dachten. Een serieuze rij is gewoon ontstaan voor dat gat. En niet een kleintje ook zeg maar. We praten echt over een rij die over een heel pleintje staat in een grote halve cirkel van ongeveer 50 mensen voor ons. We twijfelen even een poosje of we echt serieus hiervoor in de rij gaan staan (onze voetjes gaan namelijk wel al een beetje dood), maar ja weet je: als het het niet waard is, weten dat in ieder geval voor als we nog een keer naar Rome gaan dat we nooit meer daarheen hoeven (dit is ook niet helemaal waar, want in de hotelkamer net blijkt dat Bas hier 7 jaar geleden gewoon serieus al geweest is; en er dus NIKS van in zijn hoofd heeft opgeslagen; behalve een foto; die het wel waard was…. Lees nu verder dit verhaal… en zie waar het mis ging…. ;-)) en dus blijven we toch maar staan, in de geur van de aggregaat van de lokale snacktent (die uiteraard uit commercieel oogpunt daar heeeeel goed staat), en in de muziek van drie oudere mannetjes die Italiaanse liedjes ten gehore brengen (en meegezongen worden door het veelal Italiaanse wachtrij-gezelschap; niet altijd een aanrader). Aangezien de ongeveer 50 mensen voor ons per gezelschap wel 3 minuten in beslag nemen, staan we hier nog wel even haha. Intussen ergeren we ons maar even lekker over de asociale pubers achter ons die zich inclusief begeleiding vreselijk gedragen, voor we een uur later bij het sleutelgat komen na zonsondergang, waar we geen fatsoenlijke foto kunnen maken. hahahaha maar ach, we hebben het meegemaakt he hahaha LOL. Is weer een goed verhaal voor de blog zullen we maar zeggen. Uurtje in de rij, 20 seconden gekeken, foto gemaakt die mislukt is EN DOORRRRR!
Jubileumetentje
We druipen af richting Colosseum waar we voorzichtig op zoek gaan naar een lekker eettentje voor vanavond. Het is onze laatste avond hier en daarnaast zijn we vandaag precies 3,5 jaar getrouwd en dus willen we er iets lekkers van maken. We vinden via Google restaurant Vi & Mi en installeren ons in een lekker bankje en stoeltje voor een werkelijk heeeeeeerlijk diner (en ook een lekker flesje wijn overigens). En terwijl we hem toch wel voelen binnenkomen, kletsen we de avond heerlijk weg. Zo fijn! En zo belangrijk! Wat fijn dat we de gelegenheid hebben om er even een paar daagjes uit te zijn samen. Zo belangrijk om gewoon ook even aan ONS te werken. Echt super dankbaar voor de oppasservice die ons deze daagjes gegund heeft (de aftiteling komt na de laatste blog hahaha). En na een uurtje of 4 heerlijk tafelen taaien we weer lekker af richting het hotel. Even de beentjes omhoog en even relaxen voor ons laatste nachtje hier in Rome. Het zit er al bijna op! Gelukkig hebben we morgen nog de hele dag, want we vliegen pas om 21:00, dus daar gaan we nog even volop van genieten! 😁😁😁
