Aangekomen in het wonderschone IJsland😁😁😁🇮🇸. Bij het ontwaken vanmorgen was het nog donker, maar iets later verscheen het natuurschoon 360 graden om ons heen, nota bene te zien vanuit onze cottage, die midden in het ruige landschap staat. En ja ja, MET hottub! Kortom, ik gok zomaar dat wij ons hier wel 8 dagen gaan kunnen amuseren.
De week voorafgaand aan onze vakantie had qua voorbereiding beter gekund. Opa overleed, dus de emoties waren overal. Bas kreeg buikgriep, geen pretje ook, het was hartstikke druk ook bij mij op het werk. Al met al waren we totaal niet met onze vakantie bezig.
Nadat we uiteindelijk donderdagavond ingepakt waren en beide vrijdag ons werk het werk lieten, konden we gaan voorgenieten.
Koffers
Zaterdagochtend; zooi in de auto en op pad maar voor een lange dag. Vier uur voor vertrek komen we bepakt en bezakt aan op Schiphol: mijn koffer met slechts 9,2 kg aan bagage, Bas 13,4 en onze grote winnaar: Sam Vermeer, met een koffer van maar liefst 16,7 kg! Helemaal zelf ingepakt, knap hè 😉 Nee, maar goed. Van de zomer was de auto volgeladen met vooral veel zooi voor Sam en nu waren we beperkt tot 3 koffers, 2 stukken handbagage en 1 buggy. Dat was dus even goed uitzoeken wat mee MOET en wat ze wellicht in IJsland hebben. Waar ik me een week geleden nog druk maakte om alle voedingen, heb ik me intussen gerealiseerd dat ze in IJsland vast ook baby’s hebben en ik dus niet alles vol hoef te plempen met babyshit.
Controle
Hop hop, met de zooi door de check-in en door de controles (babyvoeding was geen enkel probleem, ze checken alleen of er geen andere zooi in het potje zit met een soort scanapparaat). En met zijn speenkoord met naam wordt hij door iedereen vrolijk aangesproken. Hoewel dat ook kan komen omdat hij iedereen zit te charmeren met zijn blije opgewekte glimlach. Elke voorbijganger wordt aangesproken met ‘he’.
Nadat hij mijn yoghurt net voor het boarden door de lucht smasht door spontaan de lepel uit de beker te trekken en we de buggy droppen bij de gate, nemen we onze plaatsen in helemaal achterin het vliegtuig. Een zitje met 2 naast elkaar, dus ideaal om er met onze kleine vriend uit te kunnen.
De vlucht
Ons ventje krijgt een eigen gordel, die we mogen vastgespen met een kleine gordel aan onszelf. En terwijl wij nog bedenken wat we zouden moeten doen als Sam nu 3 uur lang gaat huilen, valt meneer bij het taxiën naar de startbaan al in een diepe slaap. Totaal ongegeneerd ligt hij uitgestrekt over mijn schoot. Hij krijgt niks mee van het opstijgen (gelukkig) en slaapt vervolgens ruim 2 uur. Van mensen om ons heen krijgen we verbaasde complimenterende reacties dat Sam zo relax ligt. Niet dat wij er veel aan doen, maar blij dat het zo goed gaat, zijn we wel.
Twee uur verder moeten we nog maar 1 uurtje en speelt hij wat bij ons op schoot. WAT IS HET TOCH EEN HEERLIJK KIND! 😁 #TROTS. Hij scoort nog een nieuwe luier en voor we het weten, zijn we in IJsland! Wooohooo.
Het uitstappen gaat verrassend snel, wij zijn nog wat aan het rommelen en rustig aan het aan doen (dat uitstappen duurt immers altijd een half uur of zo) en voor we het weten is het vliegtuig ineens leeg en zijn wij nog niet begonnen met gereed maken om uit te stappen. Dus hop hop, zooi bij elkaar en op pad maar weer. 😅 Na de koffers, buggy van ‘odd-size-bagage’ en corona-check, scoren we onze huurauto bij Hertz (een stoere Dacia Duster). Alle zooi past gelukkig netjes, alleen Sam is een beetje passen en meten in het net iets te kleine autostoeltje, maar dan kunnen we gaan.
De eerste meters IJsland
Onze eerste indruk van IJsland is ruig en onherbergzaam. Een groot vlak land strekt zich voor ons uit. We grappen wat over dat Bas hier werkloos zou zijn, want er is geen boom te bekennen hier in de omgeving. Het lijkt eigenlijk op weinig wat we kennen en dat is dan weer prachtig.
Naar ons huisje is het nog twee uur rijden en intussen is het 17:00. Onze eerste cottage is geen hotel en dus zullen we nog wat eten moeten scoren voor diner en ontbijt morgenochtend. We vinden een supermarkt op de route in Reykjavik en na een half uur zoeken naar voedsel met onleesbare namen vind ik wat Skyr (Echt yuuuummm!), boterhammen en beleg. Terwijl ik bij de kassa wat onmogelijke briefjes en muntjes op de toonbank leg in de hoop dat het genoeg is om te kunnen betalen (het is 4300 IJslandse kronen (: 150 voor euro’s) word ik gebeld door het vliegveld of we geen bagage missen. Nee, voor zover ik weet niet: de luiers in tas 1 heb ik al gebruikt en de paspoorten in tas 2 ook.
Op naar de Domino’s, even wat snel en bekends eten voor we nog 1,5 uur doorrijden naar het huisje. Sam is er intussen wel klaar mee. Hij heeft het al zo lang goed gedaan. Inmiddels is het 19:00 (in Nederland dus 21:00) en hij is moe. Super begrijpelijk. We sjorren hem weer in het stoeltje en gaan dus snel op pad richting huisje.
Het is intussen donker geworden en het valt ons op dat er vele moderne, maar wel mooie appartementencomplexen staan. Alles mooi uitgelicht en sfeervol. Wat ze in Belgie niet aan de buitenkant van het huis doen, doen ze hier zeg maar des te meer. We rijden de stad uit en steeds verder richting nowhere. In de verte zien we regelmatig de lichten van een auto, waarna we ons afvragen: ‘zit die op dezelfde weg?’. ‘Ja tuurlijk zit die op dezelfde weg, ER IS MAAR 1 WEG! 😂 ‘.
Om 20:30 komen we aan bij de boerderij Snorrastadir, waar we de sleutel van onze cottage ontvangen en dan snel naar het huisje. Een prachtig houten chalet, lekker warm en van alle gemakken voorzien. Sam krijgt nog snel de fles en droppen we daarna in het aanwezige campingbedje. Hij valt gelijk in slaap.
Wij kijken nog even de kwalificatie van Formule 1 (zelfs WiFi hier) die om 21:00 hier is, waar het in Nederland al 23:00 is. Slaap lekker en tot morgen!
