Na een dagje op schiereiland Snæfellsness laten we onze cottage op boerderij Snorrastadir achter ons en reizen richting Reykjavik, de hoofdstad van IJsland, waar tevens 50% van de 450.000 inwoners van IJsland woont. Het plan is om de hoofdstad met een bezoekje te vereren en vervolgens door te rijden naar de Geysir hot springs, om het welbekende geiser-fenomeen te aanschouwen.
1001 gezichten
Één dag hier, maar het gevoel dat we al duizend dingen gezien hebben. Als iemand nu zou zeggen: ‘joh, jullie vakantie zit er op’; dan was het het nu al zó waard geweest. Wat een gave bestemming is dit zeg. Zo anders dan de reizen die we tot nu toe gemaakt hebben. Veel meer op natuur, in plaats van cultuur. Maar dan wel zóveel mooie natuur, dat je niet meer weet waar je moet kijken om iets moois te zien. Jammer is soms wel dat het ook wel lijkt te gaan wennen, dit moois. Want na een aantal hoge vulkanen en bergen met sneeuw is de volgende ook weer een berg met sneeuw. Dat is soms wel jammer van het menselijk brein: dat het je niet altijd kan blijven verbazen. Het is namelijk allemaal prachtig. Gelukkig blijft er nog genoeg ons intrigeren en is de verscheidenheid van de dingen die we zien megagroot. Elke bestemming heeft een paar mooie bezienswaardigheden, maar hier zijn serieus alleen maar mooie dingen te zien.
Lange woorden
IJslanders hebben wel veel letters nodig om woorden te maken. De woorden lijken gemiddeld zo’n 5-8 letters meer te hebben voor woorden valt ons op als we langs al die bijzonder plaatsen vandaag rijden, zoals ‘Hallgrimskirja’, Djúpalónssanddur’, ‘Grundarfjördúr’ en ‘Haukadalsvegur’. Ook hebben ze een aantal extra letters waarvan ze de d met een streepje dwars op het stokje vaak gebruiken. Deze wordt uitgesproken als ‘th’ en ik heb hem op mijn fancy nieuwe Magic-Apple-toetsenbord (iets met een dag voor de vakantie mijn toetsenbord niet kunnen vinden en dan maar voor EUR 109,00 een nieuwe kopen om toch te kunnen schrijven) nog niet gevonden.
Reykjavik
Op naar Reykjavik. Tien minuten nadat we prachtige rode vlekken in de lucht zien, vertrekken we en komt rond 09:00 de zon echt goed op. We worden weer verwend met een geweldig natuurbeeld van de opkomende zon. Wat treffen we het en we prijzen ons gelukkig met dit heerlijke uitzicht.
Na een tochtje van 1,5 uur komen we aan in Reykjavik om de hoogtepunten te bekijken. En voor we het door hebben zijn we over een drukke weg al langs Höfdi gereden, het huis waar Gorbatsjov en Reagon elkaar in 1986 in het midden ontmoetten. En wat hadden wij allebei een compleet ander beeld van hoe dat zou moeten liggen. Op elke foto zie je het helemaal vrij liggen. Lijkt het op een mooie groene heuvel zonder enige omgevingsruis te liggen. Maar wat blijkt het in werkelijkheid volledig te zijn ingebouwd in de praktisch gebouwde stad. Uiteraard maken we zelf ook een foto vanaf het punt waar het prachtig vrij lijkt te liggen, dat dan weer wel. Maar oordeel zelf, hier ook een foto van hoe ingebouwd het ligt.
We maken een wandeling van 5,5km die ons onder andere leidt langs ‘The sun voyager’; een ijzeren kunstwerk van een vikingboot aan de kust. Erg mooi en modern. Vervolgens lopen we door naar ‘Harpa business Center’, waar de prachtige weerspiegelingen van de moderne kunstige glazen ramen een mooi schouwspel maken vanaf beneden gezien.
Vervolgens is er nog 1 bestemming in Reykjavik die we niet gemist willen hebben en dat is de ‘Hallgrimskirkja’ (ja ja, hoeveel medeklinkers kunnen er in 1 woord zitten?); een moderne bijzonder gebouwde kerk die je al mooi kunt zien vanuit de aanliggende straat met schattige winkeltjes. Van buiten vinden we de kerk bizar indrukwekkend, zeker met het flauwe lichtschijnsel wat het bijna laat schemeren. Van dichtbij blijkt het echter wat minder mooi, met betonnen palen. Ook de binnenzijde is niet heel bijzonder, maar de mogelijkheid om een kaarsje voor opa en de oma van Bas aan te steken laten we niet onbenut.
Verderop vinden we met veel geluk een super authentiek souveniershopje met heel schattige schilderijtjes en geknotte schaapjes. Uuubercute! En uiteraard is Sam weer de charmeur van de dag. Schattig glimlachend krijgt hij van de aardige mevrouw gratis een geknot schaapje, waar hij gelijk enthousiast mee gaat spelen (lees: het uit elkaar probeert te trekken). De lieve dame wordt getrakteerd op een grote glimlach en wil Sam eigenlijk houden, maar ja wij kunnen hem niet missen natuurlijk 😉
Intussen hebben onze maagjes goede honger gekregen en dus heb ik via Tripadvisor de nummer 1 in Koffie en thee gevonden, namelijk ‘Emilie & the cool kids’. Een tof tentje met bagels en milkshakes. Serieus yummmm. Terwijl Sam 86x probeert zijn boterham naar buiten te werken (= iets nieuws, want normaal laat ie de kaas niet van zijn brood eten) genieten wij van onze bagels. De ook gekozen cappuccino en hot-chocolate (wie zou welke nou gekozen hebben), moeten we snel naar het midden van de tafel verkassen, want onze vriend zit in de ontdekkingsfase en wil alles, maar dan ook ALLES van tafel trekken. Dat is niet altijd erg, maar ook niet altijd praktisch in een schattig barretje haha.
Reykjavik evaluatie
Na het heerlijk maaltje is het tijd om weer terug naar de auto te gaan. We evalueren samen Reykjavik en concluderen dat we het niet echt een heel bijzondere stad vinden. Het doet mij een beetje denken aan het dorp bij een skigebied: vaak niet heel sfeervol, dient vooral doel om wat mensen te laten slapen. Het voelt praktisch opgebouwd met hoge, minder sfeervolle complexen en niet echt gezellig. Echter, wij zijn er natuurlijk maar een ochtendje geweest, dus wellicht hebben we niet alles bekeken wat er te zien was.
Geysir en Strokkur hot springs
Voordat we naar ons guesthouse in Fludir rijden, besluiten we in het avondlicht (wat er ongeveer hetzelfde uit ziet als het overdaglicht) met dit aardige weer de hotsprings te bezoeken: heetwaterbronnen, die eens in de zoveel minuten uitbarsten en een hoge stoomgolf van 80 tot 100 graden uitblazen.
Daar aangekomen kunnen we ons alweer verbazen over de afwisselende omgeving. Overal poeltjes met rokend warm water en stoom en her en der borrelende en kokende waterbadjes. Warm water loopt overal over de paden en door de kuilen, ongebruikt. Het voelt bijna zonde, maar aangezien het hier zo uit de aarde komt, is dit voor hen heel gewoon. We zetten Sam in de draagzak achterop mijn rug en die heeft grootse lol om de wilde tocht langs de poelen.
Even verderop ontvouwt zich het schouwspel van Strokkur die tussen de 5- en 15 minuten uitbarst. En waauw, wat onwerkelijk, maar mooi. Een prachtig hoge waterkolom laat zich zien in het mooie avondlicht. Wat bijzonder. Dit verschijnsel kennen wij helemaal niet. En dat maakt het bijna ongelooflijk om te zien en voor te stellen hoe dit ontstaat. En dan te bedenken dat dit water helemaal diep uit de aarde opgewarmd wordt en door de druk uitgespuwd wordt. Gek om te bedenken dat dit gat naar zo diep loopt. Je kunt het je bijna niet voorstellen.
Terwijl we foto’s en filmpjes maken om het schouwspel vast te leggen, zijn de Nederlandse meiden naast ons druk bezig met een uitgebreide selfie-serie: ‘heb ‘t hááártstikke koud meeeeidd, maar ja, álles voor de Grèèèmmm’ (lees: Instagram). We lachen ons kapot om de uitdrukking en de toon waarom en intussen is Sam er wel een beetje klaar mee. Moe en koud en zelfs het wild heen en weer springen helpt niet meer om hem blij te maken. Ontroostbaar krijsen ontstaat en niets maakt hem weer blij. Totdat papa toch ineens de uit-knop gevonden lijkt te hebben en meneer weer kan lachen.
Het is goed geweest voor vandaag! Na nog wat laatste geniet-momentjes taaien we af naar het ‘Geysir Center’. Daar hopen we nog wat informatie te vinden, maar helaas bestaat het enkel uit een shop met oneindig veel spulletjes: wel leuke spulletjes overigens. Als we bijna de shop willen verlaten, komt een lieve winkelmedewerkster naar ons toe met een foeilelijk brons gespoten vikingbeeldje, wat we zelf never nooit zouden kopen. Ze wil het graag aan Sam geven, het mist een voetje dus ze kunnen het niet meer verkopen, maar wellicht vindt hij het mooi. En jahoor, meneer vindt het schitterende kitchy brons natuurlijk prachtig. En papa en mama slepen het wel lekker mee. Haha nee, superlief natuurlijk dat ze hier zo lief zijn voor kindjes😁. Dat is al zijn tweede cadeautje uit het niets vandaag. Voor we het weten moeten we een extra koffer inchecken 😉
Fludir guesthouse
Op naar onze kamer voor de komende twee nachten. Daar aangekomen is het even zoeken naar de ingang. We zien een hoop huisjes, maar nergens een receptie. Omrijden dan maar? Uiteindelijk kom ik via het restaurant op de juiste plaats terecht, waar man en vrouw samen de place-to-be runnen. We krijgen de sleutel van onze nette kamer en hoeven alleen even terug omdat er geen babybedje staat (hartverzakking 😅). Na het uitpakken en de groentehap van Sam, die overal beland behalve in zijn mond, proberen we het lokale diner uit. Sam is doodmoe, maar vermaakt zich in zijn kinderstoel in het restaurant prima en schaterlacht alles bij elkaar om papa die met het geknotte schaapje verstoppertje speelt. Ook geven en terugnemen is momenteel een populair spelletje.
En dan is het bedtijd voor de kleine vriend. En voor ons tijd om even uit te rusten van weer een heerlijke dag. Even voorbereiden nog voor ons bezoek aan de Secret Lagoon hotsprings morgen (zin in!) en zo lekker slapen!
